Unga Ísland - 01.08.1939, Page 13

101
UNGA fSLAND ---------------------
ana út á Tjörn og ala þá þar' upp.
Mest eru endurnar á ferli á kvöldin
og á nóttunni, einkum meðan ungarnir
eru litlir. Aðallega eru þetta græn-
höfðaendur. Einstaka aðrar tegundir
má þó sjá, en illt er að greina í sund-
ur tegundirnar, þegar steggurinn sést
ekki, en móðirin ein fylgir ungunum.
Venjulega má, þegar gengið er að
kvöldi til meðfram Tjörninni, sjá að
minnsta kosti einn andaunga á Tjörn-
inni, sem kafar, og má þá vita,
að þar eru ekki grænhöfðaandarung-
ar. Andasteggirnir halda sig nú orðið
á Tjörninni yfir sumarið, en flugu
áður burt til þess að fella. Þeir missa
svo margar flugfjaðrir í einu, að þeir
eru um tíma ekki fleygir. Þeir missa
allt skraut sitt, svo að þeir eru vart
þekkjanlegir frá kvenfuglinum. Á
haustin fella þeir aftur, og fá þá
skrautliti sína.
Geta má þess, að óðinshaninn verpir
líka við Tjörnina. Sá fugl er tilbreyti-
legur að því leyti, að kvenfuglinn er
bæði stærri og fallegri. Yfirgefur hann
hreiðrið þegar hann er búinn að verpa
eggjunum,. en karlfuglinn liggur á og
sér um ungana. Óðinshaninn er far-
fugl, sem fer snemrna. Hann skiptir
um lit á vetrum, og er þá gráleitur,
og er einstaka fugl búinn að taka á sig
þann búning, áður en hann fer frá okk-
ur.
Til þess að auka fuglalífið hér við
Tjörnina, þurfum við að fjölga hólm-
unum og leiða heitt vatn á vetrum í
einhvern Tjarnarkrikann, svo að þar
frjósi aldrei. Mundu þá endurnar ekki
þurfa að leita annað yfir vetrartímann.
Enda söfnuðust bæði andir og álftir í
þá auðu vök, þegar vötn væru frosin
Endur á Tjörninni.
annars staðar, og mundi þar allt iðandi
af lífi og myndi slíkt draga margan
Reykvíking til þess að fá sér litla
gönguför við Tjörnina.
Ólafur Friðriksson.
Unga fsland hefir áður flutt lesend-
um sínum íþróttafréttir og síðast frétt-
ir af knattspyrnumóti Reykjavíkur, sem
,,Valur“ vann. I næsta hefti mun verða
sagt frá knattspyrnumóti íslands með
mynd af sigurvegurunum, sem að þessu
sinni urðu „Framarar“, sem nýlega eru
komnir heim úr för sinni til Danmerk-
ur, þar sem þeir gátu sér fi’ægðarorð.