Unga Ísland - 01.08.1939, Qupperneq 14
102
UNGA ÍSLAND
STEFÁN JÓNSSON
VINIR VORSINS
Framhald
Þeir sem viðstaddir voru, fóru nú
að brosa að þessum einkennilega og
djarfa kvenmanni, sem sat þarna í
hnipri á vagnkjálkanum. Hvað ætlaði
úr þessu að verða?
Bensi og Skúli störðu báðir á stúlk-
una og sá síðarnefndi hafði nú gjör-
lega gleymt hinum dýrmæta hlut, sem
vasi hans geymdi.
— Jæja, hvað ætlarðu að gera, mað-
ur minn? spurði stúlkan og snéri sér að
Hann stóð skammt frá og sneri að
henni baki. Kannski var hann dálítið
feiminn.
Já, hún sat og sönglaði og lét sem
hann væri ekki til. Kannski var hann
heldur ekki mikils virði í augum svona
fínnar manneskju. Nei, það var svo
sem ekki von á því. Svo þukklaði hann
niður í vasa sinn. Jú, ójú, þarna var
dýrgripurinn. Hjartað í brjósti hans
fór á harða sprett og svo lá hnífurinn
í lófa hans með öllum sínum sex blöð-
um og svörtu kinnum. Fallegur var
hann, ekki varð því neitað. Hann sneri
sér lítið eitt. Ætlaðist hann kannski
til, að stúlkan sæi þennan fallega hníf ?
❖❖❖❖❖❖•;
Munið að greiða
Ólafi. Skárra er það úrræðaleysið. —
Þekkirðu engan hér?
— Ég veit ekki. Kannski hann Láfi
söðla gæti lánað mér hann, sagði Ólaf-
ur.
Var nú farið að leita að Láfa söðla,
en er til kom var hann ekki við. Nú
gat fólkið frá Holti ekki beðið lengur.
Það var allt í tvísýnu um, hvernig þetta
mundi fara, og það lagði því af stað
heimleiðis. En þegar það var farið,
kom sú stund, er kvíðavænlegust
var: Skúli Bjartmar varð einn eftir
hjá stúlkunni, því að nú hafði Ólafur
fyrir alvöru snúið sér að því að út-
vega henni hnakk.
Þarna voru þau þá tvö. Hún sat á
vagnkjálkanum, sítyggjandi einhvern
skollann, sem hún var með upp í sér
og sönglaði éða blístraði eitthvert lag.
Ja, það var ekki gott að segja. En hún
var nú ekki á því. Nú hafði hún kveikt
í sigarettu.
— Varstu nú að kaupa þetta?
Spurning hennar kom svo snöggt og
óvænt, að hann hafði næstum því mist
hnífinn í götuna. Hann roðnaði og gat
ekki svarað neinu. Þurfti þess heldu'
ekki. Hún braut upp á nýju umtals-
efni.
— Hvað heitir þú, litli minn?
— Skúli Bjartmar.
Höndin fór aftur ofan í vasann og
losaði sig við hnífinn um leið og óljós
grunur læddist inn í hugskot hans. Ef
til vill hafði hann nú þegar komið upp
um sig.
— Jæja, Skúli Bjartmar. Má bjóða
þér tyggigúmmí?