Unga Ísland - 01.08.1939, Page 19

ur svo þeir flúðu vælandi með neist-
ana brennandi í feldinum. Loks voru
aðeins eftir á þingstaðnum Mowgii,
Bagheera, Akela og nokkrir úlfar, som
tekið höfðu málstaö Mowglis.
Þá byrjaði eitthvað að gera vart við
sig í brjósti hans, einhver sársauki,
sem liann aldfei haiði áður fundið til;
andardrátturinn varó óstöðugur, hann
fékk ekki og tárin runnu niður vanga
hans.
„Hvað er þetta?“ sagði hann. „Ég
vil alls ekki hverfa á brott úr skóg-
inum, ég veit ekki hvað að mér geng-
ur. Heldurðu að ég deyi — Bagheera?“
„Nei — litli bróðir. Þetta eru bara
tár, eins og mennirnir gráta þeim“,
sagði Bagheera. „Nú veit ég að þú ert
orðinn maður, og ert ekki lengur
mannabarn. Framvegis mun skógurinn
úthýsa þér. Láttu þau bara renna —
þetta eru tár Mowgli“. Þá settist
Mowgli niður og grét svo hjarta hans
var nærri sprungið; og þetta var í
fyrsta sinni sem hann grét.
„Nú“, sagði hann „ætla ég að fara
til mannanna. En fyrst ætla ég að
kveöja mömmu mína“. Hann fór til
grenisins þar sem hún bjó með Úlfa-
pabba, og hann grét með andlitið lagt
að feldi hennar og úlfahvolparnir
vældu í sorgartón.
„Þið munuð þó ekki gleyma mér?“
spurði Mowgli.
„Aldrei — meðan við getum rakið
sporin þín“, sögðu hvolparnir. „Komdu
að fjallsrótunum þegar þú ert orðinn
maður, og þar tölumst við við. Síðan
munum við halda inn á hina plægðu
akra og leika okkur þar við þig um
nætur“.
„Komdu fljótt“, sagði Úlfapabbi.
„Komdu fljótt aftur, litli vitri froskur,
því að nú erum við mamma þín orðin
gömul“.
„Komdu fljótt aftur“, sagði Úlfa-
mamma, „litli nakti sonur minn; því
að það máttu vita — þú barn mann-
anna — að ég unni þér meir en nokkr-
um minna hvolpa“.
„Vissulega kem ég“, sagði Mowgli,
„og þegar ég kem, verður það til þess
að breiða húðina af Shera Khan yfir
foringjaklöppina á þingstaðnum.
Gleymið mér ekki! Segið öllum í skóg-
inum að gleyma mér ekki!“
Það var byrjað að lýsa af degi, er
Mowgli gekk einmana niður fjallshlíð-
ina, til þess að kynnast hinni dular-
fullu veru, manninum.
Veiðiljóð úlfanna.
Rökkrið, sem huldi runn og blað
reyndist svo mörgum skjól.
Þar finnur hjörtur og fugl og mús
í friði sitt nætur-ból.
En næturstund gaf mátt í munn,
því mörg sökk tönn í blóð.
Nú ríkir engin ró í nótt.
við raulum veiði-ljóð.
Lausl. þýtt.
Það er nauðsynlegt að dagsljósið nái
til borðsins þar sem þú vinnur eða
lærir undir skólann, en það er óholt ef
sólarljósið fellur beint á bókina þína
eða blöð. Ekki skaltu halda bókinni of
nærri augum þínum. Það bæði þreytir
augun og beygir bak þitt við vinnuna.
• •