Unga Ísland - 01.11.1939, Blaðsíða 3
(JH6R
15LRNQ
XXXIV. ÁRG. 9. HEFTI NÓVEMBER 1939
Böðvar Irá Hnífsdal:
Alfarnir og
Persónur:
Jón bóndi.
Gróa húsfreyja.
Bjarni vinnumaður.
Dísa vinnukona.
Gestur ferðamaður.
Álfakóngur, álfadrottning
og fylgdarlið þeirra.
SKÝRINGAR:
Efni leiksins er tekið úr íslenskum
þjóðsögum. Sviðið er baðstofa. Inni eru
rúm með heimaofnum ábreiðum, brelt-
ánum.. Ef ekki er hægt að koma við
baðstofu, má nota venjulegt stofusvið,
en forðist þó að láta það líkjast nú-
tímastofu.
Jón bóndi er 50—60 ára, samanrek-
inn, gráskeggjaður. Hefir gráa hár-
kollu, ef hægt er, annars verður hann
að vera kominn með vetrarhúfu á höf-
uðið, þegar tjaldið hefst.
Bjarni vinnumaður er 20—30 ára,
jarpur á hár og skegg. Gróa húsfreyja
er 40—50 ára, nokkuð gráhærð, búin
peysufötum, með slegið sjal.
Gestur ferðamaður er 30—40 ára,
ára, dökkur á hár og skegg, hraustlcg-
ur og hvatlegur, langferðabúinn, fann-
barinn.
Allir karlmennirnir eru mikið búnir,
vaðmálsbuxur, gyrtar niður í þykka og
háa íslenska sokka, peysur, treflar,
belgvetlingar, þykkar vaðmálstreyjur
°g vetrarhúfur, helst prjónaðar og með
ferSamaðurinn
LEIKRIT FYRIR BÖRN
lambhúshettusniði. Þar utanyfir geta
þeir svo haft einhvers konar hríðarúlp-
ur, ef vill, þær mega þó ekki minna of
mikið á nútímann. Allt hefir fólkið ís-
lenska skó á fótum. Þegar leikur hefst
er fólkið fremur fáklætt, en klæðir sig
hægt og rólega, meðan á samtalinu
stendur. Er það allmikils virði fyrir
börnin, sem leika, því að börn eru oft
í vandræðum með hreyfingar sínar,
einkum handanna, þegar þau hafa ekk-
ert sérstak fyrir stafni á sviðinu. Hús-
bóndinn, húsfreyjan, vinnumaðurinn,
vinnukonan og ferðamaðurinn eru hlut-
verk, sem hæfa þroskuðum börnum 12
—13 ára eða eldri. Álfakóng og álfa-
drottningu skal og velja úr sömu ald-
ursflokkum. Þurfa þau að bera af hin-
um álfunum um hæð og vallarsýn. —
Þau eru búin skikkjum, hann er með
kórónu, en hún með slegið hár og gyllta
spöng um enni. í álfasveitina má nota
börn 10—14 ára, helzt þau, sem liðug
eru í hreyfingum og létt um söng. —
Búningar mega vera einfaldir. Á telp-
urnar má sem hægast nota ljósleita og
létta sumarkjóla, sem þær eiga flestar
frá sumrinu áður. Má skreyta þá eitt-
hvað á ódýran hátt borðum og böndum,
ef þurfa þykir. Ennfremur nota þær
silkiklúta eða slæður, perlufestar,
hringa, armbönd o. þ. h., eftir því, sem
föng eru á. — Drengirnir þyrftu ann-
að hvort sérstakan búning eða ljósleit-
ar sumarskyrtur, bindi, ljósar síðbux-
ur eða stuttar leikfimisbuxur og háa
sportsokka. Ef erfiðleikar eru á því að