Unga Ísland - 01.12.1939, Blaðsíða 26

UNGA ÍSLAND
162 _________________________________
Böövar frá Hnífsdah
Álfarnir og ferðamaðurinn
Leikrit fyrir börn
Gróa: Komu þá ekki hinir útilegu-
mennirnir til hjálpar?
Bjarni: Þeir gátu það ekki. Ferða-
maðurinn hljóp á bak hesti útilegu-
mannsins og hleypti undan. Þá dró
sundur með þeim, því að þetta var
fljótasti hesturinn.
Jón: Já, en þetta er nú einsdæmi.
Oftast nær, já, langoftast eru það úti-
legumennirnir, sem sigra.
Bjarni: Það er nú eftir því, við
hverja þeir eiga. (Heyrist barið að
dyrum. Mikilmennskan minnkar í
Bjarna. Hann færir sig fjær dyrun,-
um).
Gróa: Hvað? Er barið?
Jón: Það heyrist svo.
Dísa: Hver getur það verið, á þess-
um tíma dags. Það skyldu þó aldrei
vera útilegumenn?
Bjarni: (Heldur mannalegri) Nei,
ætli það. Útilegumenn myndu ekki hafa
fyrir því að berja að dyrum. Þeir
myndu bara vaða inn og bregða vopn-
um sínlm til beggja handa, líkt og
Vatnsfirðingar í Sauðafellsför. (Barið
aftur).
Jóxjíi: Það er víst best að fara til
dyra.
á myndunum. En svo virðist sem
myndamótin hafi ekki átt við þann
pappír, sem bókin er prentuð á. —
Þrátt fyrir þetta er bókin mjög eiguleg
og fögnum vér því, að geta bent lesend-
um blaðsins á þessa ágætu bók Kiplings.
St. G.
Gróa: Ó, farðu varlega!
Jón: Ég verð að fara og vita hver
þetta er. Það er ekki um annað að
gera. Mennskur maður hlýtur það að
vera, úr því að barin eru þrjú högg.
(Fer og opnar. Gestur kemur inn).
Gestur: Guð gefi ykkur gott kvöld.
Jón: Við segjum: í sama máta. En
hver er maðurinn?
Gestur: Gestur heiti ég og er Jóns-
son.
Jón: Og hvaðan kemur maðurinn?
Gestur: Hérna ofan af heiðinni.
Jón: Og hvert er ferðinni heitið?
Gestur: Niður í kaupstaðinn á Bjarn-
areyri. En nú er ég orðinn svo þreytt-
ur af að kafa snjóinn á heiðinni, að
ég þarfnast hvíldar. Get ég fengið að
vera hér í nótt?
Jón: (Mjög dræmt) Ja, ég veit ekki,
hvað segja skal. Við erum nú alveg að
leggja af stað til kirkjunnar, svo að
það verður mannlaus bærinn.
Gestur: Það er mér sama um. Ég get
sofið, þótt enginn annar sé í bænum.
Ég er ekki myrkfælinn.
Jón: Nei, ég vil helst ekki skilja þig
eftir einan.
Gestur: Hversvegna? Auðvitað þekk-
ið þig mig ekkert, en tæplega fer ég
nú að stela munum héðan úr bænum
og bera þá burtu í nótt, þreyttur og
uppgefinn eftir langa og erfiða dagleið.
Gróa: Það er ekki það, maður minn.
Við erum ekki þjófhræddari hér en al-
mennt gerist.
Bjarni: Til eru margskonar þjófar.
Sumir eru bara meinlausar kræfur, en
aðrir hættuleg karlmenni.
Gestur: Nú, ég skil ekki nokkurn
skapaðan hlut í þessu. Ef þið eruð ekki
hrædd um að ég steli einhverju eða
skemmi eitthvað hér í bænum í nótt,