Unga Ísland - 01.12.1939, Blaðsíða 28

UNGA ÍSLAND
164___________________________________
ráðið. Ég fel mig þarna bak við.
(Hleypur og felur sig, í dyragætt, ef
dyr eru í baksýn leiksviðs, annars bak
við hornhengi. Sviðið autt liokkra
stund. Svo heyrist álengdar ómur af
söng. Álfarnir koma inn, með álfakóng
og álfadrottningu í broddi fylkingar).
Álfarnir: (Ganga í hring undir
hljómfalli lagsins: „Ó, fögur er vor
fósturjörð", og syngja:
Svo víða gnæfa ferleg fjöll,
með feiknastórum björgum,
en sérhvert bjarg er háreist höll,
með hallarsvölum mörgum.
Og vel er hulinn veggurinn,
með vef úr silkiböndum.
Á gólf er dregið dýraskinn
og dúkar sunnan úr löndum.
Við dans og leiki líður fljótt
hinn langi og kaldi vetur,
en alltaf, hverja nýársnótt
vér njótum leiksins betur,
ef förum vér úr hárri höll
í hreysi mennskra lýða,
og fyrst þá nótt er úti öll,
skal enginn lengur bíða.
Að bíða dags er bani vor,
þá bliknar fegurð nætur,
því dansið fim og fjörug spor,
þér, fögru álfadætur.
Nú hátíð e rtil heilla gjörð,
að halda skemmtun megi,
en einn við hurðu haldi vörð
og hafi gát á degi.
(Álfakóngur og álfadrottning ganga
úr hringnum, standa í baksýn og horfa
á).
Álfakóngur: (Bendir á einn álfa-
sveininn). Gæt þú dyra. Lát oss vita
nokkru áður en dagur rennur. Gæt vel
skyldu þinnar, því að líf vort liggur
við. (Álfasveinninn fer á vörðinn).
Álfarnir syngja og dansa: „Máninn
hátt á himnum skín“. Síðan syngja þeir
fleiri víkivaka og dansa. Má það fara
eftir vild og aðstæðum. Ekki er heídur
nauðsynlegt að nota kerfisbundna víki-
vaka, enda þótt það sé skemmtilegast
og eigi þarna best við. En hvort sem
gengið er, dansað eða hoppað, verður
að syngja með. Er þá að öðru jöfnu
heppilegast að nota hin einföldu og al-
gengu álfakvæði, sem flestir kunna.
Álfakóngur: Vörður! Hvað líður
nóttinni ?
Vöröur: Nótt er enn.
(Nú er dansaður einn dans).
Álfakóngur: Vörður! Hvort er kom-
inn dagur?
Vörður: Nei, herra. Enn er stund til
dags.
(Dansaðir enn tveir dansar).
Álfakóngur: Vörður! Er dagur í
nánd ?
Vörður: Er í nánd, enn er þó nótt.
(Álfarnir byrja á nýjum dansi).
Gestur: (Hleypur fram úr fylgsni
sínu, lemur saman spýtum eða ein-
hverju, sem gerir hávaða. Kallar) Víst
er kominn dagur! Dagur! Dagur! —
Hábjartur dagur! (Gerir aftur hávaða.
Álfarnir ryðjast út, hver um annan
þveran. Kóngur og drottning hafa þó
áður smeygt sér út um dyrnar. Álfa-
meyjarnar missa nokkuð af silkiklútum
sínum, slæðum, hringum og öðrum ger-
semum. Liggur það nú á víð og dreif
um gólfið.
Álfarnir. (Ósýnilegir) Flýjum! Flýj-
um! (Þögn).
Gestur: (Tekur upp eina slæðuna og
horfir á hana um stund. Leggur hana