Unga Ísland - 01.03.1941, Side 8

honum og augun skutu gneistum. þeg-
ar hann horfðist í augu við þennan
óboðna gest.
En gesturinn var hinn rólegasti.
Hann leit ekki undan og gerði sig ekki
líklegan til að fara.Hann dillaði skott-
inu með blíðusvip og gerði sér alt far
um að vera sem vingjarnlegastur.
Grimmdarsvipurinn hvarf af refnum
og hann hætti alveg að hugsa til á-
floga. Hann sýndi sáttfýsi sína, með
því að hreyfa ofurlítið endann á
skottinu og nálgaðist gestinn hægt og
hægt, en gesturinn stóð kyrr og horfði
á refinn eins og hann væri að mæla
hann og meta hátt og lágt.
Ókunnugi refurinn var kvendýr, og
henni leizt auðsjáanlega vel á í'efinn.
Þau þefuðu hvort af öðru og hlupu
síðan af stað hlið við hlið og vöru
góðir vinir. Refurinn fór með hana
inn í grenið og hún virti íbuðina
fyrir sér, hátt og lágt. Þau bjuggust
auðsjáanlega bæði við því, að hún
yrði bráðum húsfreyja þarna.
FELUMYND
ætlaði hann að hrista óvininn af sér,
en það tókst ekki. Að vísu hentist
hann fram yfir hausinn á héranum,
en hélt sér föstum með tönnunum og
klónum á framfótunum, og drógst til
baka aftur eins og teygjuband. Hér-
inn reyndi þetta hvað eftir annað, á-,
rangurslaust. Hann var of máttfarinn
til þess. Og loks sk'ldist honum, að
nú var hans síðasta stund komin.
Hann veinaði hátt og hljóp af stað,
með óvininn um hálsinn beint af aug-
um í áttina til skógarins.
Refurinn lá enn undir greininni í
skógarjaðrinum. Hann trúði varla sín-
um eigin augum, þegar hann sá héra
koma hlaupandi til sín, en hann var
ekki lengi að komast á fætur og
hremma hann. í sama bili heyrði ref-
urinn grimmdarlegt hvæs og fann að
hann var bitinn óþyrmilega í hausinn.
Hann sleppti héranum, en litli, hvíti
ræninginn, sem vissi að nú voru þeir
tveir um bráðina, réðist umsvifalaust
á hann, þó hann væri margfalt stærri.
Andartaki síðar lá hreysikötturinn
dauður við hlið hérans og loks fékk
refurinn góða máltíð.
★
Morgun einn, snemma um vorið,
lá refurinn í lynginu ekki langt frá
greninu sínu. Veturinn var liðinn með
öllum sínum þrautum og þjáningum
og hann hlustaði ánægjulega á
vængjaþyt fuglanna í loftinu og suð-
ið í skordýrunum, og gróðurangan
jarðarinnar barst til hans með gol-
unni. Allt í einu heyrði hann létt fóta-
tak og reis á fætur. Annar refur kom
hægt og rólega út úr viðarrunna
skammt frá og gekk léttilega yfir
lyngið í áttina til hans. Hann fitjaði
upp á trýnið, hárin risu á skottinu á
Stúlkan htldur að hún sé ein í skóg-
inum. Er það rétt?
38
UNGA ISLAND