Unga Ísland - 01.04.1941, Síða 4

birt allmörg sýnishorn af í blöðum og
tímaritum, hefir hann einnig verið mjög
afkastamikill á þýðingar óbundins
máls. Hann hefir þýtt mesta fjölda smá-
sagna, auk eftirtaldra bóka: Pearl S.
Buck: „Gott land“ 1936 (í samvinnu
við Magnús Magnússon). Antole
France: „Uppreisn englanna“ 1927
(fjölr.). Hans Fallada: „Hvað nú, ungi
maður?“ 1934. Gurinar Gunnarsson:
„Svartfugl“ 1938. Stefan Zweig: „Und-
ir örlagastjörnum“ 1939. August
Strindberg: „Sælu eyjan“ 1938. Gunn-
ar Gunnarsson: „Adventa“ 1939. Doug-
las Reed: „Hrunadans heimsveldanna"
1939. Hermann Rauschning: „Hitler
talar“ 1940.
Allar þýðingar Magnúsar eru taldar
mjög vel af hendi leystar og fyrir
ljóðaþýðingar sínar er hann löngu þjóð-
kunnur maður og einróma talinn ein-
hver mesti snillingur, er þýtt hefir er-
lend ljóð á íslenzka tungu.
'(Bustaj’ 'Bröding:
LAUGARDAGSKVELD
það var kátt hérna um laugardags-
kveldið á Gili,
það kvað við öll sveitin af dansi og spili,
það var hó! pað var hopp! það var hæ!
Hann Hofs-Láki, æringi austan af landi
þar úti í túnfæti dragspilið þandi,
hæ, dúdelí! dúdelí! dæ!
þar var Dóra á Grund, hún er fork-
unnar fögur
og fín, en af efnunum ganga ekki sögur,
lu'in er glettin og spaugsöm og spræk.
þar var einþykka dutlunga stelpan
hún Stina,
og hún stórlynda Sigga og Ása og Lina
og hún María litla á Læk.
þar var Pétur á Gili og Gústi á Bakka,
tveir góðir, sem þora að láta það flakka
og að stíga við stúlkurnar spor.
þar var Dóri í Tungu og Bjössi á Barði
50 ’
og hílstjóri úr Nesinu og strákur frá Skarði
og harm Laugi, sem var þar í vor.
Og þau dönsuðu öll þarna í dynjandi galsa.
og þau dönsuðu polka og ræla og valsa,
svo í steinum og stígvélum small,
og flétturnar skiptust og síðpilsin sviptust
og svunturnar kipptust og faldarnir lyftust,
og danslagið dunaði og svall.
Inni í döggvotu kjarri var hvíslað og
hvískrað,
það var hlegið og beðið, ískrað og pískrað
nreðan hálfgagnsætt húmið féll á,
þar var hlaupið og velzt yfir stokka og steina
og stunið og hjúfrað í laufskjóli greina. —
„Sértu að hugsa um mig, hafðu mig þá!“
Yfir byggðinni stjörnunótt hlikaði fögur,
yfir blátæru vatni með laufskóga kögur
lá gullið og vaggandi glit,
og frá birki og smára og bliknandi töðu,
frá brekkum og grundum og túni og hlöðu
lagði áfengan ilm fyrir vit.
Og refur með gaggi tók undir við óminn
og andvaka krummi að brýna tók róminn,
en þau hjúin, þau lieyrðu það ei.
En krunk heyrðist bergmál í Selfjalli segja
og sem svar við hans Ilofs-Láka dúdelíleia!
kom dúdelí! dúdelí! dei!
Magnús Ásgeirsson, þýddi.
UNGA ISLAND