Unga Ísland - 01.04.1941, Qupperneq 11

skipum langar leiðir, en ekki alla leið
frá sjó. Við þetta bætist, að víða á
ströndunum er loftslagið svo óhollt, að
hvítum mönnum er þar hætta búin, en
nú á tímum hafa læknavísindin dregið
mikið úr þeirri hættu.
Norðurstrendur Afríku, frá Miðjarð-
arhafi og suður á Sahara, hafa hvítir
menn byggt frá öndverðu. Sunnan Sa-
hara taka heimkynni blökkumannanna
við. Þar þekktu hvítir menn strendurn-
ar fyrst, en háslétturnar handan fjall-
garðanna voru lengst ókunnar þeim.
Eiginlega er það fyrst og fremst sá
hluti landsins, sem nefndur hefir verið
»meginlandið myrka“, þó að það nafn
eigi nú ekki lengur við, eins og áður
er sagt.
Afríka er mikilfengleg að náttúru.
Gróður er þar fjölskrúðugur og dýra-
líf svo margbreytilegt, að fleiri dýra-
tegundir eru þar en í öllum hinum
heimsálfunum til samans. Þar eru
UNGA ÍSLAND
stærstu landdýr jarðarinnar, t. d. fílar,
nashyrningar, gíraffar og strútar,
smærri grasætur eins og antilópur,
villinaut, sebradýr, gnúar og gasellur,
stór rándýr, svo sem ljón og hlébarðar,
og í vötnum og ám eru vatnahestar og
krókódílar.
Margir menn hafa getið sér ódauðlega
frægð með könnunarferðum um Af-
ríku. Meðal þeirra eru frægastir þeir
Stanley og Liwingstone. Þeir eru nú
löngu liðnir, en ýmis konar rannsókn-
arferðir hafa verið farnar þangað allt
fram á þennan dag. Fyrir nokkrum ár-
um komu þangað hjón ein frá Ameríku.
Maðurinn hét Martin og konan var köll-
uð Ósa, eftirnafn þeirra var Johnson.
Þau höfðu með sér tjöld og annan út-
búnað til að dvelja þar í 4 ár og taka
kvikmyndir af villidýrum. Þegar til Af-
ríku kom, réðu þau sér nokkra svert-
ingja til aðstoðar, fluttu síðan farang-
ur sinn langt inn í Austur-Afríku, norð-
ur undir landamæri Abessiníu. Þar
settust þau að við vatn eitt, sem þau
nefndu Paradísarvatnið. Þar í grennd
Skýringar
á myndunum.
Til vinstri
að ofan:
Martin og Ósa
Johnson.
Til vinstri
að neðan:
Zebradýr.
Til hægri
að ofan:
þrír innfæddir
Afríkumenn.
Til hægri
að neðan:
Górillaapi.