Unga Ísland - 01.04.1941, Blaðsíða 13

HREIÐRIÐ
■ ri
Það var sólbjartur sunnudagsmorg-
unn um hásumar. Biskupinn ók sem leið
liggur eftir þjóðveginum og ætlaði að
vera við messu í sóknarkirkjunni um
daginn. Þá sér hann dreng einn, sem
stendur yfir kú, sem er að kroppa á
skurðbarminum meðfram veginum. Þai'
verða hjáleigubændurnir að beita
gi’ipum sínum, ef þeir vilja að skepn-
urnar fái eitthvað í sig. Biskupinn var
snemma á ferð og hafði góðan tíma;
fór hann því að tala við drenginn til
að komast að raun um, hvað hann
kynni.
— Ætlar þú ekki til kirkju í dag,
drengur minn? spyr biskupinn.
— Nei, segir drengurinn.
— Veizt þú ekki, að biskupinn kem-
ur hingað í dag? spyr hann.
-— Nei, segir drengurinn.
— Kannt þú að lesa? spyr biskupinn.
— Nei, segir drengurinn.
— Kannt þú þá nokkuð í biblíusög-
unum? Veizt þú þá nokkuð um Abra-
ham, Isak og Jakob? spyr biskupinn.
•— Nei, segir drengurinn.
— Veizt þú þá alls ekki neitt? segir
biskupinn.
— Jú, segir drengurinn. — Ég veit
um hreiður.
— Nú, hvar er það? segii' biskupinn.
— Ja, viltu þá lofa því, að segja hin-
um drengjunum ekki frá því? segir
drengurinn.
— Það skal ég áreiðanlega ekki gera,
ungaísland
segir biskupinn. Þá fór drengurinn yfir
að limagirðingu einni þarna nærri, lyfti
upp laufaskúf einum og sagði:
— Hér er það.
— Vertu sæil, drengur minn, sagði
biskupinn og ók leiðar sinnar.
Drengui'inn fór nú heim með kúna
og sagði foreldrum sínum, að hann
hefði talað við ókunnan mann úti á
veginum. Hann hefði sagt sér, að bisk-
upinn kæmi í kirkjuna í dag, þá yrði
sjálfsagt mikið um dýrðir og sig lang-
aði að fara þangað. Þau leyfðu honum
það. Svo var hann þveginn og strokinn,
og síðan fór hann af stað til kirkjunn-
ar. Kirkjan var troðfull af fólki og þar
stóð biskupinn fyrir altarinu og talaði
til safnaðarins. Hann kvartaði um fá-
fræði unglinganna í þessum söfnuði og
vitnaði til reynslu sinnar í þessu efni.
— Á leiðinni hingað í þetta guðshús,
sagði hann, — rakst ég á dreng, sem
vissi alls ekki neitt um það, sem heyrir
guðsríki til. Hann vissi ekkert um kirkj-
una. Hann vissi ekkert um biskupinn.
Hann kunni ekki að lesa. Hann vissi
ekkert um Abraham, ísak og Jakob. Og
þegar ég að lokum spurði hann, hvort-
hann vissi þá alls ekkert, þá svaraði
hann: — Jú, ég veit um eitt hreiður.
Þegar hér var komið, þaut drengur-
inn á fætur og hrópaði: — Viltu halda
þér saman. Þú, sem lofaðir að segja hin-
um drengjunum ekki frá þessu.
S. H. þýddi.
59'