Unga Ísland - 01.04.1941, Qupperneq 14

'P. ffrncis on:
HÓLSÁIN
Það var sólfagur vormorgun, seint í
apríl.
Jóhann bóndi á Hóli stóð úti á hlaði
heima hjá sér, með hendurnar í buxna-
vösunum og horfði ánægjulega niður
á Hólsána. Hún hafði vaxið mikið um
nóttina og sprengdi nú hvert klaka-
stykkið á fætur öðru upp af sér, bull-
aði svo ofan á ísnum, ók með sér klaka-
hrönglinu og jós því til og frá í hauga.
Sjálf hélt hún áfram óhindruð, kol-
mórauð og straumþung veltist hún yf-
ir bakkana og engið í kring og ók með
sér leir og slýi. Svona hélt hún áfram
þennan dag og næstu daga. Eftir viku
var hún búin að ná sér fram og dálítið
farin að minnka, svo hún rann nú bara
eftir sínum gamla farvegi. Enda var
nú líka allt að verða autt niður til
sveita, en enn var að líta miklar fann-
ir til fjallanna, sem hún átti eftir að
taka á móti.---------------
Jóhann bóndi gekk um engið og
tautaði ánægjulega fyrir munni sér:
„Já, hún hefir borið bærilega á núna,
blessuð áin. Ekki skyldi mig furða, þó
það sprytti bærilega í sumar“.
Áin var nú búin að ná sér fram tjl
fulls og orðin eins lítil eins og hún
átti vanda til, enda var nú maímán-
uður langt kominn og sauðburður
næstum um garð genginn. — Vinnu-
konurnar á Hóli stóðu á bökkum ár-
innar, með sína hrífuna hvor þeirra.
,60
Þær hreinsuðu af kappi og settu hrúg-
urnar upp í trog, sem þær höfðu með-
ferðis og köstuðu svo úr þeim í ána,
sem bar síðan þurrar skorpurnar á
öldum sínum til sjávar.
Það var bezta veður og sólin glamp-
aði í heiði.
Stúlkurnar voru kátar og fjörugar
og spjölluðu um alla heima og geima.
Laxinn og silungurinn voru að byrja
að koma upp í ána neðan úr djúpum
sjávarins og voru nú sem óðast að
hrygna. — Eftir nokkurn tíma mátti
fara að veiða og þá var nú gaman að
lifa — á laxi og silungi, soðnum, nýj-
um, signum, söltum og reyktum. —
Það kom vatn í munninn á stúlkunum
við tilhugsunina eina, og þær urðu enn
duglegri en áður,
Enn var morgun og enn var gott
veður: „Já, þetta var meiri blessuð
blíðan“, hugsaði Jóhann. — Hann
kom með gamla róðrarbátinn sinn út
úr skemmunni, ásamt syni sínum,
Halldóri, sem var nú nýorðinn 15 ára.
— í bátnum var bæði laxa- og silunga-
net. Þeir drógu hann á milli sín, og
eftir skamma stund voru þeir komnir '
með hann niður að ánni.
Þeir reru honum út á hana og lögðu
netin. — Er það var búið settu þeir
bátinn á land og löbbuðu heim. Dag-
inn eftir fóru þeir og sóttu netin. —
Þeir fengu góða veiði, sumt átu þeir
UNGA ÍSLAND