Unga Ísland - 01.04.1941, Blaðsíða 15
sjálfir, en meiri hlutann seldu þeir
bæði reykt og nýtt.---------------
Sumarið var liðið og komið fram
undir jól. Halldór hafði skroppið til
næsta bæjar. Veður var bjart, en
bakki í norðrinu. — Snjór var á jörðu
og gekk Dóri á skíðum. Hann tafði í
bænum og fór að spila við fólkið og
skemmti sér vel, þar til fór að rökkva.
Þá lagði hann af stað heim. — Var
þá farið að hvessa og byrjað að hríða;
jók svo hríðina og veðrið, þar til hann
sá ekki út frá augunum.
Héljt hann isamt áfram,1, en brátt
versnaði svo skíðafærið, að hann varð
að skilja skíðin við sig og gekk hon-
um nú ferðin mjög seint, en hann
þurfti að kafa, því snjórinn var mikill
fyrir og jókst með hverri stundinni
sem leið, enda vissi hann nú ekki vel,
hvar hann var, en þó hélt hann áfram,
hann vissi ekki hvað lengi. — En allt
í einu kom það voðalega fyrir. Eitt-
hvað brast undir fótum hans og hann
sökk. — Hann fann ískalt vatnið lykj-
ast um sig, en svo fann hann eitthvað
hart undir fótunum. — Hann spyrnti
sér eins fast niður og hann gat, og
fann hríðina aftur lemjast í höfuð sér.
— Hann fálmaði út í loftið og fann
skörina; náði hann taki á henni, en
hegar minnst varði, brotnaði hún. En
vétt í sömu svifum náði hann með hinni
SPURNINGAR
eftir 14 ára Norðfirðing
1. Hvaða búsáhald verður að kven-
^annsnafni, ef fyrsta staf þess er
sleppt?
uMGA ÍSLAND
hendinni annars staðar í hana, og von
bráðar náði hann taki með báðum
höndum. Ög með miklum erfiðismun-
um tókst honum að komast upp á þurrt
lánd.
En þar með var ekki öllu lokið. —
Frostið var mikið og föt hans blaut,
svo ekki leið á löngu þar til þau stokk-
frusu. — Varð honum þá erfitt um
gang, og varð hann að lokum að taka
það óyndis úrræði að grafa sig í fönn.
— Brátt sótti á hann svo mikill svefn
að án þess hann vissi af sofnaði hann.
Ekki vissi hann, hvað hann svaf lengi,
en er hann vaknaði, fann hann til ó-
notalegs kulda. Tók hann þá að reyna
að grafa sig úr fönninni. — Gekk það
mjög erfiðlega, því föt hans voru
stokkfrosin og gat hann því lítið hreyft
liðamótin.
En að lokum komst hann samt upp.
Var þá veðrinu slotað og sólin komin
á loft.
Halldór fór nú að litast um. — Sér
til mikillar undrunar sá hann bæ
skammt frá sér — og var það sem hon
un sýndist. Bærinn heima: Hóll! Og
nú sá hann mann koma hlaupandi
heiman. Svo féll hann í snjóinn og
vissi ekki meira.
En pabbi tók dtenginn sinn í fang-
ið og bar hann heim.
2. Hvaða karlmannsnafn verður að
heiti á málmi, ef fyrsta stafnum er
sleppt?
3. Hvaða ílát verður að hluta af
kúnni, ef breytt er um fyrsta staf?
4. Hvaða fuglsnafn verður að smá-
bát, ef breytt er um fyrsta staf?
61