Unga Ísland - 01.05.1941, Blaðsíða 8

á akurinn og tók til matar síns.
Næsta dag kom hann aftur á sömu
slóðir og aftur tókst honum að ná sér
í hænu. Svona gekk þetta nokkra daga.
Refurinn lifði sældarlífi, en slíkt á sér
jafnan skjótan enda. Húsmóðirin veitti
því athygli, að hænunum hennar var
tekið að fækka, fékk grun um, hvernig
á því stæði og lét hænsnin ekki fara út
úr girðingunni. Refurinn beið árang-
urslaust úti í akurröndinni, en engin
hæna kom í færi við hann. En hann var
nú orðinn svo sólginn í hænsnakjötið.
að hann undi því illa. Fór hann þá að
reyna annars staðar 'og tókst við og við
að ná sér í eina og eina hænu. Varð
hann nú smám saman djarfari og á-
gengari.
#
Á þessum ferðum sínum sá hann eitt
sinn fimm stórar, ljóslitar gæsir. Hann
vissi, að gæsakjöt er góður matur og
langaði í þær. Næstu daga hafði hann
augu með þeim við og við. — Þeim
var alltaf hleypt út úr byrgi sínu á dag-
inn og látnar fara út á ána til að synda,
en lítill drengur, sem hét Óli, gætti
TIL GAMANS
Kaupmaðurinn: Ert þú ekki sami
drengurinn og sá, sem sótti um sendi-
sveinsstöðuna í fyrradag, og ég sagði
þá að ég þyrfti eldri dreng?
Drengurinn: Já, nú er ég orðinn
eldri.
Sveinn litli var að baða sig. Móður
hans fannst hann hafa verið nokkuð
fljótur og spurði:
— Þvoðirðu þér nú líka í framan?
Sveinn: Ég þvoði mér í framan í
morgun, og síðan hef ég ekkert brúkað
andlitið.
þeirra. Oft lá refurinn lengi og mændi
á þær úr fylgsni sínu, og augu
hans loguðu af matarlyst, og oft var
hann kominn á fremsta hlunn með að
ráðast á þær, en það aftraði honum að
vita af drengnum á næstu grösum. —
Smám saman varð honjum mjög illa
við þennan dreng. Ef Óli hefði séð ref-
inn í fylgsni sínu, séð grimmdarleg.
tindrandi augu hans, og hvernig hann
fitjaði upp á trýnið og opnaði kjaft-
inn, þegar hann lét smella i keyrinu,
eða hottaði á þær, þegar hann rak þær
á undan sér meðfram ánni, þá hefði Óli
áreiðanlega ekki verið eins eins kátur
og hann var.
Eina nótt var helli rigning. Áin
flæddi yfir bakka sína og fór yfir lægsta
hluta engjanna næst árbökkunum. —
Morguninn eftir, þegar stytt var upp.
var Óla skipað að fara út með gæsirn-
ar og lofa þeim að synda stundarkorn.
Jafnframt var hann minntur á, að gæta
þeirra vel og láta þær ekki fara langt.
og lofaði Óli öllu góðu um þetta.
Framh.
Austfirðingur nokkur, er hafði heyrt
af því látið, hve Esjan væri fallegt
fjall, komst svo að orði, er hann sá
hana:
— Er þetta nú Esjan? Svonalagað
köllum við nú þúfu á Austfjörðum.
Konan: Hvernig stendur á því, að þú
ert að slæpast úti svona langt fram á
nótt ?
Maðurinn: Já, en góða mín, heldurðu
að það væri ekki orðið eins framorðið
núna, þó að ég hefði komið snemma
heim ?
70
UNGA ÍSLAND