Unga Ísland - 01.05.1941, Side 9

Sigurður fielgason:
Frá meginlandinu myrka
Dýrin vöktu margvíslegar hugmynd-
ir hjá Martin Johnson, og kemur það
ljóslega fram í bók hans. Hann lær5i
að þekkja þau, ekki aðeins tegundirn-
ar hverja frá annari, það var minnst-
ur vandinn, heldur einnig lifnaðar-
hætti þeirra, skapsmuni og sálarlíf, og
jafnvel einstök dýr, eins og við þekkj-
um mennina, sem við umgöngumst dag-
lega. Oft voru það sömu hóparnir, sem
hann sá dag eftir dag. Einatt leið lang-
ur tími, sem hann varð að bíða að-
gjörðalaus, ef sviðið fram undan
myndatökuvélinni hélzt óbreytt, eða ef
það var líkt því, sem áður var búið að
taka myndir af. Stundum var. birtan
hka þannig, að ekki var hægt að starfa.
En þessir biðtímar urðu drýgstir til að
auka þekkingu hans á lífi dýranna.
Hér fara á eftir nokkrar smágreinar,
sem hann skrifaði um dýrin, og nú skul-
ið þið fá að heyra, hvernig þau komu
honum fyrir sjónir. Hann segir svo:
Dýrin minna a mennina. Eiginleikar
þeirra og skapgerð minna á mannlega
eiginleika og mannlega skapgerð. Úlf-
uldinn minnir á gamla geðvonda kerl-
ingu, fíllinn á lærðan og teprulegan
heldri mann, gíraffinn göfugan aðals-
niann, ljónið á æfðan íþróttamann,
sebradýrið á hálfgerðan óþokka, strút-
UNGA ÍSLAND
urinn harðstjóra og hlébarðinn glæpa- •
mann. Ég man eftir gömlum úlfalda,
sem við höfðum með okkur í leiðangr-
inum. Hann var farinn að eldast, en
heilsan var góð og við fórum vel með
hann, samt var það venja hans að byrja
daginn með miklum harma kveinum.
Þegar hann var að jórtra stundi hann
eymdarlega og lét, sem sér lægi við
köfnun af mæði. Þegar svertinginn
gyrti á honum reiðinginn á morgnana,
reyndi hann alltaf að bíta, en þegar
það dugði ekki, stundi hann, eins og
hann liði dauðans þjáningar. Hinir úlf-
aldarnir veinuðu líka hver í kapp við
annan, og fylgdu dæmi hans í því. Það
var eins og dýrin segðu hvert við ann-
að:
— Þetta er nú meira hundalífið!
— Skárri eru það baggarnir, sen
þeir láta á okkur!
— Ó, ó! Bakið á mér! Bakið á mév!
Skelfing er mér illt í kryppunni!
— Við verðum sjálfsagt látnir ganga
óra veg í dag.
— Æ, já. Skelfing er heitt.
— Æ, æ, æ!
Þá var ljónið eitthvað skemmtilegra.
Við fundum eitt sinn lítinn dal, þar sem
þau lifðu í friði. Þar sá ég í fyrsta sinni,
hvernig ljónin eru gerð í raun og veru.
71