Unga Ísland - 01.05.1941, Blaðsíða 16

húsiriu, þá rak Hörður stafinn upp úr
þekjunni, til þess að geta fylgzt með,
hve þykkur skaflinn yrði. Það hlýnaði
fljótt í snjóhúsinu. Nú reið á að sofna
ekki, en það var hægra sagt en gert.
Hvað eftir annað var hann við það að
sofna, en þá ýtti Hrefna við honum,
sleikti hönd hans eða reif í föt .hans.
Það sóttu að Herði endurminningar frá
liðnum tíma, þegar allt lék í lyndi.
Hörður var milli svefns og vöku. Þá
þótti honum koma til sín gamall mað-
ur, grár fyrir hærum; hann var svip-
hreinn og fagur. Hann sagði við Hörð:
Vertu hughraustur, ungi vinur. Það er
oft skammt milli lífs og dauða. Lífið er
enginn leikur; það er erfið leiðin upp
á hæsta tindinn. Njóttu æsku þinnar, er.
lærðu af ellinni og mundu, að kapp er
bezt með forsjá. En um fram allt gerðu
ekki annað en það, sem þú telur fagurt
og rétt. Treystu vinum þínum og trúðu
Gaml.ar gátur :
1. Getir þú ráðið gátu þá
gætni þinni hrósa ég framt.
Guðrúnu, ég við götu sá,
en Guðrún var það ekki samt.
2. Hausinn niðri hefir í sér,
hljóðar éins og vargur,
rófan munninn út um er,
úr honum drekkur margur.
3. Hver er sá hlutur, sem heitir eins
og einn guðs eiginleiki?
4. Hver er sá faðir, sem gleypir öll
börnin sín?
5. Hver er það, sem ekki er bróðir
minn, ekki systir mín, en þó barn
móður mirinar?
Ráðningar í næsta blaði.
á það bezta í þínu eigin hjarta. Ef þú
gætir þessa alls, þá þarftu ekki að snúa
aftur.
Hörður rankaði við sér. Hrefna reif
í föt hans. Hann hafði margt að hugsa.
— Nóttin leið.
Það var fagurt veður snemma morg-
uns, heiður himinn og mikið frost.
„Heiðarnar eru línhvít lík
lögð við hamranna dökku fjalir“.
Uppi á háfjalli stóð 14 ára drengur
og svartur hundur. Að baki þeim var
rofið snjóhús, en við fætur þeirra blasti
við hengiflug. Drengurinn féll á kné og
atrauk mjúklega um feld förunautar
síns.
Nokkur tár féllu á hinn hvíta serk
fjallkonunnar. — Það var sól yfir öllu.
Eskifirði, 2. marz 1941.
Skúli Þorsteinsson.
FELUMYND
Smalann vantar 4 l<indur.
Geturðu hjálpað honum að finna [>ær?
78
UNGA ISLAND