Unga Ísland - 01.09.1941, Side 12

Sigurður Helgason:
Frá megin landinu myrka
Þá er það vatnahesturinn. Hann er
eitt þessara stóru dýra, eins og fíll-
inn og nashyrningurinn. Og ef við
segjum, að fíllinn minni helzt á til-
gerðarlegan heldri mann, sem hvorki
þolir blett eða hrukku á sjálfum sér,
þá má líkja nashyrningnum við gaml-
an geðvonskuvarg, en vatnahestinum
við latan ístrubelg, sem situr flibba-
laus í sólskininu við dyrnar heima hjá
sér og lætur konuna sína vinna fyrir
sár. Þegar maður sér vatnahest hálf-
an á kafi niður í forarpolli, tyggjandi
við og við með kæruleysissvip, eins
og þeim sé sama um allt, þá sér maður
ímynd róseminnar íklædda holdi og
öllu, sem því fylgir. Meðan vatnahest-
urinn hefur nóg að eta og drekka, þá
er honum sama um allt.
Vatnahesturinn er mjög skoplegur,
þegar hann verður hræddur. Hann
veit ekki sitt rjúkandi ráð, enda er
hann fremur óvanur því að vera ónáð-
aður. Hann er ekkert nema fitan og
heimskan.
Eitt sinn rakst ég á vatnahestahjón,
sem lágu í stórum polli. Þau fóru
strax kaf, þegar þau urðu vör
við mig, eins og tveir dálitlir kaf-
bátar, og það var svo grunnt þarna, að
þau hljóta að hafa orðið að kreppa
lappirnar upp undir sig. En ekki gátu
þau verið alltaf í kafi, enda sá ég eftir
tvær mínútur að 2 breið trýni komu
blásandi og frýsandi upp yfir vatns-
flötinn. Þegar þau sáu, að ég var enn
á sama stað, fóru þau aftur í kaf með
miklum bægslagangi, snörli og skvett-
um. Loks sáu þau, að öll þessi ólæti
voru til einskis og tóku það ráð að
bíða með spekingslegri ró eftir því,
sem að höndum kynni að bera.

Villinaut.
Þá er Afríku villinautið. Það minn-
ir á mann, sem lifir ír stöðugum ótta
við það, sem um hann kann að vera
sagt. Það er stöðugt á verði, oft að
ástæðulausu. Varkáríii þess er hræðsla,
en ekki þessi skynsamlega aðgæzla,
sem kattaættinni er gefin; hræðsla,
sem bæði er óþörf og heimskuleg og
hlýtur að ræna það mestu af lífsgleði
sinni. Það getur ekki verið rólegt a
beit, nema stundarkorn í einu, svo
hrekkur það við allt í einu, fer að titra
og skjálfa, þó engin hætta sé á ferð-
um. Svona eru þau öll, ávallt óróleg,
og ef eitthvað kemur fyrir, sem ástæða
er fyrir þau að óttast, þá grípur þan
UNGA ÍSLAND
106