Unga Ísland - 01.10.1941, Blaðsíða 7

Það glumdi í klettunum í kring . . .
En nú var selnum nóg boðið, eins og
örskot var hann kominn í sjóinn og
horfinn. En selir eru forvitnir og ef'tir
dálitla stund stakk hann höfðinu upp
ór og leit í kring um sig. Strákarnir
horfðu á hann góða stund og löbbuðu
svo af stað að bátnum.
En hvað var nú þetta?
Þarna kom bátur, og honum var ró-
ið hart af tveim mönnum. Drengirnir
þekktu þá þegar. Það voru þeir Einar
og Páll, feður þeirra.
-— Við skulum mæta þeim, sagði
Jónas.
— Við fáum skammir, sagði Sigur-
þór.
-— Já, en við verðum að bera okk-
ur karlmannlega, þó að þeir séu nú
kannske ekki sem frýnilegastir, sagði
Jónas og hló.
;— Jæja, ýtum þá frá, sagði Sigur-
l)ór> — og látum þá nú sjá, að við sé-
um færir um að stjórna bát.
Þeir leystu bátinn og ýttu svo báðir
E’á af öllum kröftum . . . Þeir voru
blautir upp undir axlir, er þeir komu
UPP í bátinn, svo var buslugangurinn
nfikill. Nú settist Sigurþór við stýrið,
eu Jónas réri. Þeir réru beint á móti
hinurn bátnum, er óðum færðist nær
; • ■ Það var ekki laust við, að strákarn-
a’ væru hálf smeykir. Það er allt ann-
að en gaman að fá flengingu, og það á
svona fögru sumarkvöldi.
Þar komið þið, kallaði Einar, er
i*eir mættust.
— Þið eruð þokkapiltar, sagði Páll.
— Og ættuð flengingu skilið . . .
Það var heppni -að þið drápuð ykkur
ekki í lendingunni. Klappirnar eru
■stórhættulegar, sagði Einar.
Já, en þetta tókst vel, sögðu báð-
11 strákarnir í einu.
UnGA ísland
— Vissulega gekk það vel en ef —
Páll léit á strákana, þeir skyldu hvað
hann átti við.
— Jæja, það er víst bezt að róa aft-
ur heim, sagði Einar og greip árar.
Þeir réru samsíða til lands.
Er þeir höfðu komið bátunum á
land upp, sagði Einar:
—• Jæja, strákar, nú er flengingin
eftir. Hann hló við.
— Hm, sagði Jónas.
— En veðrið var svo gott og svo var
hafið svo slétt, byrjaði Sigurþór.
— Og okkur strákana þyrstir í æf-
íntýri, ég ta\& nú ekki um þegar ó-
byggð eyja er svo til fyrir framan
nefið á manni, sagði Jónas og óx ás-
megin.
Gömlu mennirnir brostu:
— Þið áttuð bara að biðja um leyfi,
sögðu þeir.
— Já, en við bjuggumst við, að við
fengjum ekki að fara, sagði Jónas.
— Nei, það hefðuð þið heldur ekki
fengið . . . En nú skuluð þið fara heim
að sofa . ..
Skýin spegluðust í mildum hafflet-
inum, þau voru enn þá rauð, af geisl-
um nýrunninnar sólar.
ELDSVOÐI.
Eldsvoðar valda alltaf tjóni og
stundum líka slysum á mönnum eða
kvikfénaði.
Það ber til, að börn og unglingar fyr-
ir ógætni, eða af vanþekkingu, verða
völd að eldsupptökum.
Gætið, börnin góð, að slíkt hendi
ylckur ekki!
Farið vaidega með ljós og ljóstæki,
eld og eldfæri og eldfim efni!
Kappkostið að standa fullorðna
fólkinu jafnfætis eða vera því fremra
í allri varúð til að forðast eldsvoðana!
317