Unga Ísland - 01.11.1941, Blaðsíða 5

UNöfi
Í5LHNQ
XXXV/. ÁRG.
9.-10. HEFTl
NÓV.-DES. 1941
Quömundur Guðmundsson:
o
Með langþráðu kertin var komið inn, —
hann kveikti á þei-m, hann pabbi minn, —
um vúðina birti og bólin.
Hann klappaði blítt á kollinn minn
og kyssti brosandi drenginn sinn,
Þá byrjuðu blessuð jólin.
Þá tók hún úr kistli, hún rnanmia mín,
og mjúklega strauk það, drifhvítt Un,
og breiddi á borðið við gluggann.
Á rúminu sátmn við, systkinin,
þar saman við jólakvöldverðinn, —
en kisa skauzt fram í skuggann.
Svo steig ég með kertið mitt stolckinn rið
og starði i Ijósið við mömmu hlið,
hún var að segja okkur sögur
af fæðingu góða frelsarans,
um fögru stjörnuna og æsku hans,
og frásögnin var svo fögur!
Svo las hann faðir minn lesturinn
og langþreytti raunasvipurinn
á honum. varð hýrri og fegri.
Mér fannst sem birti yfir brúnum hans
við boðskapinn mikla kærleikans,
af hugblíðu hjartanlegri.
Og streyma ég fann u.m mig friðaryl,
sem fundið hafði ég aldrei til,
og sjaldan hef fundið síðan.
Og bjartari og fegri varð baðstofan
og betur ég aldrei til þess fann,
hve börn eiga gleðidag blíðan.
o
fg§ jg§ jj3§