Unga Ísland - 01.11.1941, Side 12

eftir því — renna hvert á eftir öðru,
eins og kindur í slóð. Og þegar for-
ustudýrið byrjar að drekka, þá fara
hin að dæmi þess. En ef eitt dýrið
hrekkur við, þá leggur líka allur hóp-
urinn á flótta. Annars eru þau mis-
jafnlega hvumpinn. Stundum er nóg,
að fluga suði, til þess að þau taki öll
til fótanna. Sjálfsagt er það mest
hræðslan við stóru rándýrin, sem ger-
ir þau svona óróleg. Þau eru sjaldan
langt undan. Þessir meinlausu gras-
bítar virðast vita það. full vel, að hver
þeirra sem er, getur orðið næsta fórn-
in í þessum daglegu morðum. — Sum
þessara dýra bera menjar eftir hvass-
ar klær og vígtennur.
Oft eru margar tegundir við vatns-
bólin á sama tíma. Þau standa hlið við
hlið og drekka, og virðist koma mæta
vel saman. En þegar strúturinn kem-
ur, með sínu hátíðlega göngulagi og
sínum hátíðlega svip, þá víkja hin frá.
Þau virðast vei'a hrædd við hann, þó
hann geri þeim ekkert mein.
Ekki hentar óvönum að vera úti um
nótt í afríkönskum skógi, enda þótt
eldurinn logi í sprekunum, sem safnað
hefur verið saman við síðustu dags-
birtuna kvöldið áður. Bálið lýsir frá
sér á ofurlitlu svæði umhverfis, en svo
tekur við svarta myrlcur, og úti í
myrkrinu heyrist fótatak stórra dýra,
sem þren.gja sér milli trjánna svo að
brakar í liminu, en örvita hlátur hýen-
unnar, ekki steinsnar álengdar, kór-
ónar óhugnað næturinnar. Varla fer
hjá því, að þeim, sem óreyndur er
tljúgi í hug, að ljón sé á næstu grös-
um, lemjandi um sig með halanum,
fokvont yfir eldsbjarmanum, sem það
þorir ekki að nálgast. Líka getur hlé-
bai’ði laumast hljóðlaust eins og
skuggi á takmörkum eldsbjarmans og
myrkursins. Reiður nashyrningur
getur líka verið kominn á kreik til að
athuga, hver það sé, sem kominn er i
ríki hans.
Ekki er síður viðburðaríkt að vera
á nóttunni við vatnsbólin. Johnson
iýsir einni siíkri nótt á þessa leið:
Það var tunglsljós og hann var í
einu skýlinu. Um tíuleytið kom full-
orðinn nashyrningur og fór að drekka.
Hann drakk samfleytt í 15 mínútur án
þess að taka sér hvíld, og þegar hann
hafði svalað þorstanum brokkaði hann
samstundis af stað, eins og hann
hefði áríðandi störfum að gegna.
Áður en 10 mínútur voru liðnar,
kom annar nashyrningur, stór og mik-
ill, einn síns liðs. Hann belgdi í sig
ósköpum af vatni og brokkaði síðan
af stað aftur, eins og sá fyrri. Utn
miðnætti heyrðist spark og fótatraðk
álengdar og skömmu síðar kom nauta-
höpur. Þau streymdu að tugum sam-
an, blásandi og hnussandi, og gengn
svo þétt, að þau hrintu hvert öðru út
í vatnið. — Þau drukku öll samtíniis
og sötrið í þeim hlýtur að hafa heyrst
langar leiðir í næturkyrrðinni.
Síðari hluta næturinnar kom hópiu'
af fílum. Þar sem þeir komu að, varð
skýlið milli þeirra og vatnsins. Urðu
þeir varir við manninn, sem var í þv1
— og staðnæmdust inni í skóginum
skammt frá. Þar stóðu þeir meira en
hálfa klukkustund, en þorðu ekki að
hætta sér lengra og voru reiðjr yfh'
þessari hindrun, sem orðið hafði n
vegi þeirra. Það snörlaði í þeim, þeú'
blésu og ráku upp hávær eggjunar-
öskur, en hurfu svo á brott, án þess
að svala þorstanum.
(Endir).
136
UNGA ÍSLANU