Unga Ísland - 01.01.1944, Blaðsíða 14

skelfilega siánaieg og ófríð. En hvað
um það. Fúllyndið hennar á víst betur
við hjá þessum gömlu sérvitringum en
næmlyndið hennar Elínar, sem ekki má
anda á.
Inga gleymdi alveg að gera vart við
sig, enda heyrðist henni engum koma
þetta samtal meira við en sér.
Aftur heyrði hún rödd móður sinnar:
„Inga er alls ekki fúllynd, langt því
frá. Þar hefur þú algerlega rangt fyrir
þér. Eigum við ekki heldur að vera
hreinskilin og viðurkenna, að við þor-
um ekki að biðja Elínu um þessa fórn.
Við treystum henni ekki til þess að
vera hjá systkinum þínum með þeim
árangri, sem með þarf eins og sakir
standa.
Og pápi sagði:
— Það var annars skrítið, að þetta
bréf skyldi koma núna. Allir vita, að
systir mín og bróðir minn hafa ekki
getað litið mig réttu auga í mörg ár.
Svo allt í einu, þegar mest ríður á,
virðast þau vera orðin mér velviljuð,
og þá er engin hætta á, að auðurinn
þeirra verði ekki nægilegur til að bæta
lánstraustið mitt eins og með þarf til
að komast út úr ógöngunum. En það
var auðfundið á bankastjóranum síð-
ast, þegar ég talaði við hann, að hann
var farið að gruna eitthvað um vand-
ræðin, sem ég er kominn í sem stendur.
— En eigum við þá ekki að spara?
Við getum til dæmis hætt við að fara
til Lönstrup, sagði móðirin.
— Nei, ónei! Það myndi allra sízt
koma að haldi. Engan má gruna, hvexrn-
ig ástandið er. Við verðum að þagga
niður grunsemdirnar, og ef það tekst
er ég vongóður um að koma megi verzl-
uninni yfir erfiðleikana. — — — Nú
sendum við Ingu til gamla fólksins á
Eikarbjargi og látum sem við höfum
misskiiið boð þeirra. Við minnumst
ekkert á það við þau, hvort Inga megi
koma í staðinn- fyrir Elínu, því að þá
verður ekki neitt úr neinu. Þú verður
að láta henni skiljast, áður en hún
fer, að það sé mjög áríðandi, að frænku
hennar og frænda falli hún vel i geð
og að þau sættist við okkur. En leiðin
til þess, að hún geri það, sem hún get-
ur, er sú, að hún viti, að fjandskapur
þeirra sé aðallega við þig.
Inga heyrði ekki meira. Foreldrar
hennar gengu burtu. Hún lá kyrr stund
arkorn og vissi tæplega fyrst, hvaðan
á sig stóð veðrið.
— Jæja, svona var þá í pottinn búið.
Pápi, búinn að vera, ef hann fékk ekki
lán í bankanum, og búinn að vera var
sama sem að verða gjaldþrota.
Inga lét sig renna niður í grasið og
settist þar flötum beinum.
Hún vissi ofboð vel, hvað það var að
verða gjaldþrota. Einu sinni átti hún
vinkonu,, sem hafði verið ein ■ af rík-
mannlegustu telpunum í skólanum.
Allt í einu var hún látin hætta nám-
inu þar og fór r verzlunarskólann.
Bræður hennar, sem stunduðu líka
nám, fóru að vinna fyrir sér, og faðir
þeirra, sem hafði verið mcðrl tignustu
manna bæjarins, tók að ganga frá
einni búðinni til annarrar með skjala-
tösku undir hendinni.
Ef til vill yrði hún bráðum látin
skilja við vinkonurnar, sem hún átti
nú, og fara í annan skóla. En það gerði
nú raunar minnst til um hana. En
hvernig skyldi Elínu fögru líka, ef hún
þyrfti að fara að vinna fyrir sér? Hún,
sem ekkert þekkti, nema eftirlætið, og
ekki hugsaði um annað enfríðleiksinn!
Inga fann undarlega sámauka til-
kenningu, sem læstist um hana alla.
Þetta var víst fyrirboði verksins. eða
4
UNGA ÍSLAND '