Unga Ísland - 01.01.1944, Blaðsíða 34

hestum og kúm og kindum. Já, þar
gátu jafnvel verið geithafrar.
Það var bjartan og fagran maímorg-
un eins og áður er sagt. Eg hafði eign-
azt brúðuvagn og brúðuna Gerðu. Eg
var í hvítum kjól, sem mér hafði ekki
enn unnizt tóm* til að óhreinka og ók
brúðuvagninum niður götuna_ Gatan
var hvorki verri né betri, en göturnar
í Osló eru vanar að vera, meðan ekki
er búið að byggja nema öðrum megin
við þær. Brúðuvagninn skoppaði á
steinunum smáum og stórum og skildi
eftir dálítið far í rykinu. Ljósblár vor-
himininn með gylltum smáskýjum
speglaðist í pollunum. Greinar birki-
trjánna hölluðust út yfir garðveggina.
Laufið á þeim var nýsprungið út, ungt
viðkvæmt og vaxgult á litinn. Garð-
ur höfúðsmannsins iokaði fyrir endann
á götunni með þéttri röð af grænum
trjám, gróskumiklum eins og í skógi.
Og sólin glitraði ekki aðeins í forarpoll-
um götunnar, heldur einnig í krónum
blómanna. meðfram girðingunni, og hin
ungu sefgljáandi laufblöð glömpuðu
þúsundum saman.
Svo mætti ég tveimur litlum vinkon-
um, og þær sögðu mér, að það væri
hestur úti á svæðinu og að hann hefði
eignast folald.um nóttina. Eg hafði ætl-
að að sýna þeim brúðuvagninn og
brúðuna, en við gleymdum því allar
þrjár. Við hlupum eins og fætur tog-
uðu út á svæðið og sáum, að allt stóð
heima, sem við höfðum heyrt. Allir
krakkarnir úr götunni stóðu þar og
lágu fram á girðinguna og töluðu um
undrið. Við horfðum á folaldið, furðuð-
um okkur á háu og grönnu fótunum á
því, sem það gat beitt fyrir sig til
gangs nú þegar og hrokkna taglstúfn-
um. Okkur fannst skrítið, að það skyldi
vera ljóst á litinn, því að móðirin var
dökk. Og þegar það stakk hausnum inn
undir hana og saug urðum við svo hrif-
in, að okkur lá við gráti. Við fundum,
að hér stóðum við andspænis hinni
miklu, ókunnu náttúru.
En þegar fóstran mín kom til að
sækja okkur og fara með okkur heim,
því að við áttum að fá súkkulaði, var
brúðuvagninn tómur. Gerða var horfin.
Það var leitað alls staðar, öll börnin
voru spurð spjörunum úr og 'fyrirspurn-
ir voru sendar í hvert hús. Milla og
Maja, sem voru stórar og röggsamar
stúlkur, vildu sækja lögregluna en var
bannað bað. Þá gerðu þær sig sjálfar
að lögreglu ásamt fóstrunni minni, og
tóku Nínu, sem hafði ekki sérlega gott
orð á sér, í nákvæma og nærgöngula
yfirheyrslu. .Yfirheyrslan endaði þann-
ig, að Nína fór að grenja hástöfum og
móðir hennar kom niður á götuna og
hótaði að fara bæði til foreldra Millu,
Maju og minna og klaga okkur. — Og
þetta varð allt til einskis. Gerða var
horfin og enginn vissi, hvað af henni
var orðið.
Jæja, ég grét lítið eitt en tók mér
þetta samt ekki mjög nærri. Eg hafði
ekki átt hana nema nokkrar klukku-
stundir, svo að mér hafði ekki unnist
tóm til þess ennþá að veita henni rúm
í hjarta mínu. Þar að auki hafði hún
ekki haft reglulegt hár, heldur málað-
an postulínskoll. Eg hafði líka brúðu-
vagninn ennþá, og nú b.jó ég um mína
kærustu brúðu í honum. Hún varð allt-
af að vera í rúminu, því að hana vant-
aði skinnið á höfuðið, handleggina og
fæturna, og hinar telpurnar hlógu að
henni. Líklega hefði ég gleymt Gerðu
til fulls fyrir mörgum árum, ef það
hefði ekki komið fyrir, sem ég skal
nú segja frá.
Nokkrum mánuðum eftir að þetta
24
UNGA ÍSLAND