Unga Ísland - 01.03.1944, Síða 15
lirumur lögmaður. Umhverfis þá stóðu
vopnaðir hermenn í röðum.
Umboðsmaður hins erlenda valds not-
aði þá aðferð, sem drottnandi þjóðir eru
jafnan vanar að hafa við fórnardýr sín.
Hann hótaði ofbeldi, og sem sönnun þess,
að honum væri alvara, benti hann fundar-
mönnum á hermennina. Sá sem ekki lætur
bqgast, þegar svo stendur á, cr að jafnaði
annað hvort hnepptur í varðhald eða drep-
inn. Fulltrúar íslands létu allir ljugast.
Einn þæfðist lengi fyrir og grét að lokum,
þegar hann fann þrek sitt bresta. Þetta
var lögmaðurinn gamli. Hjá frjálsri þjóð
mundi hann jafnan hafa staðið í sporum
Einars frá Þverá, þegar á Jiefði reynt.
7.
Og árin iíða. Fjötrar ófrelsis og kúgunar
Iiertu fast að þjóð vorri. Hún var eins og
fangi í fjötrum, sem píndur er með öllum
hugsanlegum ráðum. Framtíðin virtist ekki
geyma neinn vonarneista og ekkert vera í
vænduin nema tortíming.
Alþingi lagðist niður, enda virtist hlut-
verki þess lokið, þegar löggjafarrétturinn
var af því tekinn. Þar voru að síðustu að^
cins dæmd mál manna, einkum þau lítils-
verðari. Eina skólahúsið, sem til var í land-
inu. hafði um skeið engar rúður í gluggun-
um, en innan .við opin á veggjunum sátu
uppvaxandi menntamenn þjóðarinnar við
námsbækur sínar í hríðurn og vetrarhörk-
um. Mönnum var refsað þunglega fyrir litl-
ar sakir, en hungrið gerði margan að mat-
arþjóf. Flestir vinnandi menn i . heilum
sveitum voru þrælar konungsins, eða ann-
arra mikilla jarðeigenda, því að gjald af
leigujörðum var svo hátt, að ábúendur urðu
þ\-í sem.næst ánauðugir. Maðkað mjöl var
flutt til landsins og þótti fullgóð fæða fyrir
Islendinga, og fleiri píslir. sem lagðar voru
á þjóðina. mætti nefna, en hér skal staðar
numið. Frhi í næsta blaði.
S. D.
Sufjaljó5
Dagsins jörð í draumasæinn hnígur,
dalabarnið kveður starfsins fönd
og inn í bjarta Edenslundinn stígur
á óttuveldis kyrru friðarströnd.
/ .
Á heiðamóum selhjarðirnar sofa
og sólskríkjan um lágnættið er hljóð.
í laufahlíð hjá lágum fjallakofa
lindin bláa kveður nælurljóð.
Þögul aldrei þó að frá því skýri
þekkja leyndardóma Islandsfjöll.
Og björkin veit iim ótal ævintýri,
er ástin dvclur blind í skógarhöll.
— Tíminn hljóður tjaldið falla lætur
og til hans hverfur margt í gleymskuhyl,
en unaðsstundir einnar sumarnætur
í endurminning geymast bana til.
Og þegar máttinn bylgja dauðans brýtur
birtist skógarheiðin andartak.
Um lyng og víði Ijúfur blærinn þýtur,
langt úr fjarska ómar svanakvak.
UNGA ÍSLAND
37