Unga Ísland - 01.03.1944, Blaðsíða 18
— Já, þú skalt nú athuga þctta, sejn ég
hef verið að segja þér. Þú ert ókunnug og
það er eðlilegt, að þig langi til að vita um
eitt og annað. Þú lítur út fyrir að vera
skynsöm stúlka og ef þig langar í einhverja
tilbreytingu, þá geturðu komið niður í öku-
mannshúsið. Þar er engin sorg eða sút á
ferðum, hvað sem þeim kann að líða heima
í höllinni. María, konan mín, lítur björf-
mn augum. á lífið og krakkarnir eru engir
dofringjar.
Þau voru nú komin að litlu og snotru
húsi með stráþaki, sem stóð við veginn og
náði upp að garðinum umhverfis aðalbygg-
inguna. Jens lét -hestana nema staðar.
— Hér bý ég, sagði hann talsvert hreyk-
inn.
Flekkóttur seppi, sem lá við dyrnar, fór
að gelta og í sama bili hcyrðist margradd-
að óp úr garðinum bak við húsið. Andar-
taki síðar gægðust margir hörgulir hrokk-
inkollar út á milli blaðanna á limagirðing-
unni.
— Pabbi! Og allur hópurinn kom á harða-
hlaupum. — Ert þú með nokkuð handa
okkur. —
— Sjáðu til, svona er það, sagði Jens
ökumaður við Ingu og athugaði í laumi,
hvcrnig henni rhundi lítast á hópinn.
— Hérna aftur í vagninum er karfa til
mömmu. Það gctur vcl verið, að þið finnið
kramarhús mcð sætindum milli bréfpok-
anna.
Tveir rösklcgir drengir stigu upp á hjólið
dg náðu í körfuna, og systir þeirra, sem
var lítið eitt stærri en þeir, tók við henni.
Við hliðið stóð stúlka á aldur við Ingu,
scm hafði augu mcð litlum krakka, sem
veltist í grasinu. —
— Lena, hví stendurðu þarna eins og
þvara. Láttu drenginn koma og heilsa
pabba sínum.
Inga heyrði strax, að Jens ökumaður
talaði nú í nýjum og kaldari tón en hún
hafði heyrt áður.
Lena var ekki Ijóshærð og bláeygð eins
og hin börnin, heldur móleit yfirlitum, með
stór, dökk og alvarleg augu og fremur fá-
lát að sjá. Ilún var með slétt, næstum svart
hár, fléttað í gildar fléttur sem hnigu ó-.
reiðulega niður með hliðunum.
Inga sá, að hún roðnaði unr leið og hún
beygði sig niður, tók drenginn í fangið og
bar hann að vagninum.
En Inga renndi grun í, hvers vegna hún
hafði dregið sig í hlé. Hún var ein af þeim,
sem sjaldnast sækjast eftir að láta bera of
mikið á sér. Hún var vansköpuð, önnur
öxlin dálítið hnýtt og undin. Hún leit ekki
upp þó hún kæmi að vagninum og lyfti
litla stráknum upp til föður síns, og hún
tók við honum aftur og fór inn í garðinn
án þess að segja eitt orð.
Hin börnin voru að vísu líka dálítið
feimin við lngu, en þau skotruðu þó til
hcnnar augunum, hlógu og töluðu hvert í
kapp við annað.
1— Þau eru sæt, sagði Inga. |>egar vagn-
inn var aftur kominn af stað. — 011 ljós-
hærð, nerna Lcna. Hún cin cr dökkhærð.
— Við eigum hana ckki. flýtti ökumað-
urinn sér að segja, eins og honum fyndist
um að gera að segja það sem fyrst. — Þeg-
ar systir konunnar minnar dó, urðum við
að taka telpuna að okkur.------Nei, hún
María cr cngu dekkri en við hin. Þú verð-
ur að koma bráðum og 'lofa henni að sjá
þig. — Það er nú dugleg koua, skal ég
segja þér. Ég verð hreint og beint að vara
mig á. að hún skjóti mér ekki aftur fyrir
sig.
Vagninn beygði nú inn í trjágöng mcð
gömlum og gríðarstórum kastaníutrjám til
beggja hliða, og það lá við að Inga fcngi
hjartslátt. Bráðum átti hún að standa
augliti til auglitis við frændann og frænk-
40
UNGA ÍSLAND