Unga Ísland - 01.03.1944, Síða 22
Öskudagurinn
Öskudagurinn er merkjasöludagur Rauða
Krossins. Það hefur verið mikið um merkja-
sölur hér á landi. Fólk cr orðið leitt á þess-
um merkjasölum og er það mjög leiðin-
legt fyrir félögin. Ég ætla að telja félögin,
sem mér þykir þurfa á merkjasölum að
halda, og eru það þessi:
Barnavinafélagið Sumargjöf, Blindra-
viiiafélagið, Rauð'i Kross íslands og Slysa-
varnafélagið.
ÉG VAKNA.
Það var miðvikudagsmorguninn 23.
febrúar, að ég vaknaði, ég vissi strax hvaða
dagur þetta var, það var merkjasöludagur
Rauða Krossins. Ég leit á klukkuna, hana
vantaði 10 mínútur í 0 — um morguninn.
Ég brá mér í fötin í hendingskasti. Ég
var 5 mínútur að komast á fætur. Síðan
fékk ég mér að drekka og brauðbita með.
Nú flýtti ég mér’ niður í bæ og reyndi ég
að selja þeim merki, sem ég gat. Þegar ég
var kominn niður í bæ, vantaði klukkuna
móður hennar, þá vonaði hún að þetta
gcngi vel. — Ef Rikka frænka verður allt
of alvarleg, hafði móðir hennar sagt, þá
skaltu reyna að brosa reglulega oft til
hennar. Ef til vill endar það þannig, að
hún brosir til.þín aftur.
Þetta var víst ágætt ráð. Inga ætlaði að
reyna það, reyna að hlæja í hvert sinn,
sem hún liti framan í frænku sína og sæi
ólundarsvipinn á hcnni. Og gaman væri nú
að vita, hvert þetta væri ráð. sem dygði.
Framhald.
Þorkcll Valdemarsson.
10 mínútur í 7. Nú fóru strætisvagnarnir
að koma. Nú kom Sogamýrarvagninn.
LAGT AF STAÐ.
Ég lagði af stað frá Lækjartorgi kl. 7
— um morgun. Ég fór í bílnum að Kringlu-
mýrarvegamótum. Ég gekk upp veginn og
beið dálítinn tíma. Þá kemur maður og
spyr: „Ertu ekki með einhverjum?“ „Nei,
ég er að bíða eftir honum Halla“. „Ertu
búinn að tala við hann?“ „Nei“. „Ilalli,
það bíður strákur eftir þér hérna úti“. „Já,
ég er að koma“. Síðan leið dálítil stund,
þar til Halli kom út. Hann byrjaði á að
taka scglið af bílnum sínum.
Nú lagði Halli af stað.
Á REYKJUM.
Nú erum við komnir upp að Reykjum.
Halli fór út úr bílnum og út í fjós. Ég gekk
á eftir Iíalla. Nú bauð ég merki Rauða
krossins, já 3 merki á 5 kr. Nú kom kona
inn í fjósið. Þá sagði einn maðurinn við
hana: „Farðu með strákinn inn í eldhús“.
„Já, komdu bara inn með mér“. Nú byrj-
aði ég að selja merkin. Ég seldi frú Ingi-
björgu 3 merki á tvær krónur, og hún sagði
mér að fara á hvern einasta bæ. Ég seldi
44
UNGA ÍSLAND