Unga Ísland - 01.03.1944, Blaðsíða 23
vo.mii
morg merki þarna á lleykjum og í Reykja-
hverfinu. Nú bauð frú Ingibjörg mér far
upp í Mosfellsdal. Ég þáði það. Klukkan
var orðin 12, þegar ég var búinn að selja
þar.
Á ÁLAFOSSI.
Þegar ég var kominn niður að Álafossi
kemur öðru hvoru rigning. Það er allt í
lagi.
Ég gekk inn í verksmiðjurnar á Álafossi,
en ekki var gott að Selja þar, því að fólk
hafði enga peninga á sér. Nú er hringt á
fólkið í mat. Ég fór þá inn í borðsalinn.
Þar var mér lmðið að borða og þáði ég það
með þökkum. Nú fór fólk í sín herbergi.
Þá iiitti ég strák. hann kom með mér í
öll herbergin. Nú kom bílinn, sem ég ætl-
aði með upp í Mosfellsdal. Ég fór úr við
Reykjahlíðarvegamót. Nú fór ég á alia
bæi. Svo fór ég að Mosfelli, þar fékk ég
að drekka. Fór þaðan upp að Lundi og hélt
svo áfram á ýmsa bæi í dalnum og var alls
staðar vel tekið. Þegar til átti að taka var
enginn kvöldbíil, svo að -ég hringdi lieim
að láta vita að ég ætlaði að gista á Lundi
um nóttina. Morguninn eftir fór ég með
fyrsta bíl og var þá búinn að selja 103
merki fyrir 309 krónur, þar að aúki hafði
ég kr. 28.15, sem fólk lét mig fá„ en tók eng-
in merki fyrir.
Nú er sölusagan á enda.
Þorkcll ValcLimarsson,
Ungliðadeildin Njáll.
ÓT RÚ LEGT
Ekki skil ég atburð þann,
en undur má það kalla,
hafi þeir lent í hár ;saman,
sem hafa báðir skalla.
Isl. Gíslason.
imiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiciiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii'^
| BÖRNIN SKRIFA ]
- ' »
'>iiiiiin111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111^'
Saga af dreng
Einu sinni var drengur, sem hét Leif-
ur. Hann átti hvorki móður né föður,
en var hjá frændfólki sínu. Þau áttu
heima uppi í sveit. Þau komu honum
í skóla í sveitinni, en honum gekk
heldur illa að læra og leiddist það.
Hann fór oft grátandi í skólann og
kom oft grátandi úr skólanum, en svo
kom ný stúlka á bæinn, sem hann
átti heima, og tók hún að 'sér að segja
honum til undir skólann, og eftir það
fór hann að standa sig vel og varð
fyrirmyndarpiltur í öllum greinum.
Sigurður Sigurðsson.
Gullkistan
^ (Ævintýri).
Það voru einu sinni karl og kerling
í koti sínu. Þau áttu sér einn dreng.
Þessi drengur var hlýðinn og duglegur.
Iíinn dag dettur honum í hug að fara
að veiða. Hann átti færi, sem hann var
búinn að veiða margan fiskinn á. Svo
tekur hann færið sitt og labbar niðurað
sjónum, sem var þar rétt hjá, og hend-
ir út í. Eftir langa stund finnur hann,
að það kemur eitthvað þungt á færið.
Hann dregur það upp. Eftir langa
mæðu kemur hann því upp á bakkann.
En hvað haldið þið, að þetta hafi ver-
ið? Það var stór gullkista. Hann sér,
að það hangir lykill við kistuna. Hann
opnar hana.1 Hún var full af gullpen-
UNGA Í.SLAND
45