Unga Ísland - 01.03.1944, Blaðsíða 29
allt breytt........Hér var ekkert nema
hvítur snjór og Sámur gamli dó í haust.
. . Út við fjarðarmynnið sauð! brimólgan við
skerin, og fjörðurinn var dimmblár og stakk
einkennilega í stúf við hvíta ströndina og
við enda hans hyllti undir Eyrarþorpið. ...
— Bara að Sámur væri kominn og gæti
séð þetta með mér. hvíslaði hann.........
Á aflíðandi hádegi labbaði hraustlegur
drengur inn að búðarborðinu hjá Láka í
Naustum, en svo var kaupmaðurinn í Eyr-
arþorpi venjulega nefndur í daglegu tali.
Hann var orðinn nokkuð fullorðinn, á mag-
anum bar hann heljarmikla ístru og á nef-
inu voru stór gleraugu í svartri umgjörð.
...... í háttum sínum var hann næsta
einkennilegur og þótti gaman að koma
mönnum á óvart með einhverju uppátæki.
— Nú, nú, ’og hvað var það svo fyrir
þig, piltur minn, sagði hann.
Geiri sagði honum það.
— Þú munt vera sonur hans • Jóns á
Bergi, sagði karl og mældi í pokana með
íhygglu augnaráði.
— Já, anzaði Geiri.
— Og hvað ert þú gamall?
— Tólf ára.
— Einmitt það og karlinn sendir þig í
þessu líka'veðurútliti.......Ertu ekki al-
veg staðuppgefinn?
— Nei, nei, anzaði Geiri. Hann var að
því kominn að segja, að hann væri bara
ekkert þreyttur, en karlinn myndi víst
skilja það sem raup. Enda var nú ekki
laust við, að hann væri pínulítið óstyrkur í
fótunum.
— Ja, þú ert duglegur kalla ég. ......
Var það svo nokkuð fleira?
Geiri hélt, að það væri ekki, en svo varð
honum litið á spegilfagran sjálfskeiðing er
lá undir glerinu í búðarborðinu innan um
allskonar glvsvarning, er lá þar, og glóði
þar eitthvað svo freistandi og ertandi.....
Þetta var tvíblaðaður hnífur og þar að
auki var hann með korktrekkjara, gler-
skera og dósahníf.
— E-hm. Hvað kostar þessi hnífur?
— Fimm krónur..........
— Einmitt það..........Ja;ja, það er vfst
ekkert fleira, sagði Geiri og roðnaði. Hann
átti ekki nema þrjár krónur í vasanum og
hann kom sér ekki að því að biðja kaup-
manninn að lána sér fyrir honum til vors-
ins, þegar hann kæmi með ullina sína.
Kannske yrði hann líka óseldur þá.
Láki gamli horfði á hann í laumi og
brosti.
En Geiri kvaddi annarshugar og labbaði
út að dyrunum..........
— Heyrðu strákur, ætlarðu ekki að taka
í hendina á mér að skilnaði, kallaði Láki
gamli hryssingslega.
Geiri hrökk við. En hvað hann var eitt-
hvað utan við sig.........
Hann sneri sér við rauður í framan og
tók í framrétta hendina á Láka gamla.
— Jæja, vertu nú sæll og skilaðu kveðju
til foreldra þinna. Svo þakka ég þér fyrir
viðskiptin á gamla árinu........Ósköp var
hendin á karlinum hörð, en hvað var þetta?
Þegar hann sleppti hönd hans, var þetta
harða enn í lófa hans og glitraði þar í
skammdegissólinni. Hnífurinn fallegi!
— É-ég — ski-skil þetta ekki, byrjaði
hann og kom ekki upp orðunum fyrir undr-
un........
En Láki gamli brosti bara íbygginn á
svip........
— Ætli það veiti af að bíti á eyrun í
vor, strákur, þvi að líklega ertu nú orðinn
svo stæltur, að þú getir markað, sagði karl-
inn og hló.
En Geiri skildi þetta ekki almennilega.
— Jæja, strákur, þér mun ekki veita af
birtunni heim, klukkan er orðin tvö. Láki
gamli ýtti honum á undan sér út í dyrnar.
Þá áttaði Geiri sig loksins og áður en
UNGA ÍSLAND
51