Unga Ísland - 01.05.1944, Blaðsíða 36

Skór að láni
Hér leggjum við upp í aðra jeri).
meira að segja við orð, að hann niundi geta
gengið sjálfan fjandann af sér. Ég gat ekki
að því gert, að ég leit hálfgerðum öfundar-
augum til hans og skannnaðist mín fyrir
að vera þessi aumingi að hafa ekki við fé-
lögum mínum, og vera þó á beztu skíðun-'
um. Annar þeirra var svo haltur þar að
auki, en liinn ekki ein§ þroskaður og ég.
Ég hyíldist þó ögn á því að renna mér
ofan í dalinn, en oft datt ég samt á leiði-
inni, og sama var að segja um hina.
Þegar við komum út hjá Galtá, komum
við á slóðina okkar frá kvöldinu áður, þar
var líka hlýleg grasbrekka móti sól. sem
við lögðum okkur í og sofnuðum brátt.
þá var klukkan 11, en þegar hún var 12
risum við upp og hugsuðum til heimferðar.
Þessi svefn verkaði illa á félaga mína.
Kristján stirðnaði í fætinum, en Siggi varð
hálf máttlaus og reikaði í spori og allir
vorum við illa haldnir af sulti. Skíðafærið
var þrotið svo við máttum bera skíðin.
Þannig x’öltum við af stað heimleiðis og
vorum nú frekar hljóðir og bölsýnir, sem
ekki hafði þó komið fyrir okkur á ferðinni.
Þegar við komum út fyrir Larnbá vorum
við samt svo stálheppnir að rekast á hrossa-
hóp og í honum var taminn. hestur, sem
Kristján átti, hann tókum við, og reið nú
Kristján og reiddi öll skíðin. Ivlukkan 2
Molbúa kerling nokkur ætkiði að fara til
borgarinnar til að heilsa upp á skyldfólk
sitt. En þegar til kom, var hún svo illa
s’kóuð, að engin tök voru fyrir iiana að
komast. Loks gat hún þó fyrir góð orð og
ennþá betri borgun fengið lánaða skó af
einhverri nágrannakerlingunni. Síðan lagði
hún af stað og þrammaði þungan og sein-
an hina löngu leið. Loks var hún orðin
svo þi’eytt, að hún bjóst við að hníga niður’
þá og þegar, en áfram hélt hún. í sarna
mund náði lienni maður nokkur með vagn
og bauð henni sæti í vagninum.
— Nei, takk, sagði kerlingin, ég verð að
ganga, góði minn, því ég skal segja þér,
að ég fékk skóna að láni og hef borgað
fyrir þá og vilji ég hafa eitthvað fyrir pen-
inga mína, verð ég að reyna að slíta skón-
um.
Hér er Pctur. — Hvar er Pátt?
komunx við heim í Villingadal eftir 15 tírna
ferðalag og átti þá að fara að leita okkar.
Ég hafði þá náð mér rnikið á síðasta liluta
leiðarinnar og kenndi nú í brjósti um fé-
laga mína að þui’fa að halda lengra.
Angantýr Hjörvar Iijálmarsson.
90
UNGA ÍSLAND