Unga Ísland - 01.07.1944, Blaðsíða 22

Lena verður heima, og við ætíum að leika
okkur saman, þegar hún fær tíma til þess.
Gamli maðurinn þagði við þessu um
stund og haltraði áfram, en allt í einu setti
hann börurnar niður, sneri sér að Ingu og
sagði alvarlega:
— Þér ætlar víst að takast að umsnúa
öllu hér á Eikarbjargi. Sá gamli, sem aldrei
liefur hugsað um annað en magann í sér,
er farinn að lioppa í leikfimi úti í garði,
og ef þú getur gert eitthvað fyrir veslings
telpuna, þá skal ekki standa á mér að lið-
sinna þér, allt hvað ég get .... Ég veit
hvernig það er að verða fyrir barðinu á
heiminum. Það er nógu illt fyrir stráka,
en verra hlýtur það að vera fyrir telpur.
— Verst er þó, að ég fæ liana líklega
aldrei til að gera neinar líkamsæfingar,
sagði Inga, sem hélt að leikfimi ætti alls
staðar við. — Ég held að hún komi sér
ekki að því að reyna. Svo bar ég þetta
undir mömmu og hún segir, að við verð-
um að fara gætilega og tala helzt við lækni
áðuí en við gerum nokkuð.
— Já, einmitt það. Jens ökumaður horfir
nú í skildinginn, þar sem Lena er annars
vegar. Þeim er nefnilega alveg sama, hvað
um telpuna verður, öllum upp til hópa.
— Það er nú eins mikið Lenu að kenna,
sagði Inga: — Hún er alltaf önug og af-
undin og þurrleg. Hin eru öll kát. Lena ein
er alvarleg og þögul. Það er eins og hún
hugsi ekki um annað en eitthvað sorglegt.
ÓIi spýtti aftur í lófana og ók af stað.
— Ilalt þú bara þitt strik, sagði hann. —
Ég skal hafa einhver ráð með að setja
vírnet í vatnið, og svo getið þið buslað
innan við það eins og þið viljið.
IX.
Inga hafði setið mjög þögul við borðið
síðan Rikka frænka ávítaði hana fyrir mas-
ið fyrsta morguninn á Eikarbjargi. Ilún
ætlaði ekki að láta það koma fyrir aftur,
ef unnt yrði að komast hjá þvi, að móðir
hennar yrði fyrir álasi vegna þess, að
dóttirin kynni ekki algengar kurteisisregl-
ur, og Rikku frænku fannst það víst vera
æskileg kurteisi að sitja og þegja, meðan
stóð á máltíðunum. Sjálf var hún vön að
borða morgunverðinn, lesa dagblaðið sitt og
fara svo út, en þegar hún var farin, tóku
þau Inga og Sófus frændi til sinna ráða
og gerðu það, sem þeim gott þótti.
En þegar Inga kom inn til morgunverð-
ar eftir samtal sitt við Óla garðyrkjumann,
var auðséð, að henni lá eitthvað sérstakt
á hjarta, hún var eitthvað svo ókyrr, og
loks sagði hún:
-— Rikka frænka, mig langar svo mikið
til að biðja þig einnar bónar.
Rikka leit upp úr blaðinu og sá, að
bróðir liennar hafði laumazt til að ná sér
í girnilegan rúgbrauðsbita af diskinum
hennar og ætlaði að fara að borða hann í
staðinn fyrir steikta hveitibrauðið sitt.
— Láttu hann aftur á diskinn, Sófus,
sagði hún skipandi. — Sýnist þér þetta
vera sjúkrafæða. Ef menn eru svo maga-
veikir, að þeir þurfa alltaf að vera kvart-
andi, þá verða menn að sýna þann mann-
dóm að fara eftir fyrirmælum læknisins.
Veslings Sófus skilaði brauðinu aftur, en
frænka sneri sér að Ingu.
— Nú, hvað vilt þú þá?
— Má ég fara með Jens ökumanni á
torgið á morgun? Inga brosti ísmeygilega.
— Nú, svo að þér Ieiðist. Það var eins og
Rikka frænka hlakkaði yfir þessari upp-
götvun.
— Leiðist, nei, það er langt því frá. Inga
var mjög áköf. — Mér þykir gaman frá
morgni til kvölds hérna á Eikarbjargi ....
En það var dálítið sem mig langar að gera.
— Geturðu nú ekki þolað við nema þú
komist á bíó, eða þarftu að ná þér í sæl-
gæti. Þú færð líklega meira af því heima
hjá þér en hérna.
108
UNGA ÍSLAND