Unga Ísland - 01.07.1944, Blaðsíða 24
SKÚLI ÞORSTEINSSON:
Jól, helgasta hátíð kristinna
manna. — Aðjangadagskvöld.
Björn á Fjalli stóð úti á bæjarstéttinni.
Hann var að gá til veðurs, gamli maðurinn..
Björn vár hátt á sjötugs aldri, karlmann-
legur, hár og beinvaxinn, þrátt fyrir marg-
ar og þungar raunir liðinnar ævi. Hár hans
og skegg var mikið, grátt sem silfur og fór
vafðist aftur tunga um tönn. Það væri
synd að segja, að Elín væri geðgóð eða
glaðlynd, en ekki vildi hún samt tala illa
urn systur sína, þó að liana langaði mest
til að segja, að hún væri súr eins og Rikka
frænka.
— Hún — hún Elín hefur þurft að lesa
svo mikið, og svo — svo er hún hún alltaf
blóðlaus. En hún er nú samt bezta stelpa
inn við beinið, — og hún er svo afskaplega
lagleg. — En það er nú líklega til ills fyrir
hana, því þess vegna er allt látið eftir
henni.
Inga var mjög spekingsleg yfir þessari
síðustu athugasemd, og Rikka frænka hló.
— Já, það er víst áreiðanlega hollara
að vera ólagleg eins og þú. En ef öku-
mannshjónin skyldu nú standazt bænir
þínar, þrátt fyrir allt, og Lena fengi ekki
að fara með þér, þá máttu segja, að mér
þætti vænt um, ef þau vildu lofa henni,
því að hún hefur verið svo dugleg í garð-
inum. (Framh.).
vel. Augun voru blá og lágu djúpt undir
hvössum brúnum. Ennið fagurt, en allt
rúnum rist. Þar var skráð saga heillar
mannsævi — einnar kynslóðar. Það stafaði
hlýju og styrk úr augum öldungsins. Svip-
urinn allur var hreinn og djarflegur, en þó
mildur og fullur samúðar og skilnings. Nær-
vera mannsins flutti með sér andblæ feg-
urðar og göfgi.
Það var blæjalogn, heiður himinn og
stjörnubjart. Um loftin blá stigu norður-
ljós iðandi dans í töfrandi litum. Bárurnar
hjöluðu blítt við ströndina, eins og þær
mæltu helgum tungum til fjallanna hvítu.
Hljómur fossins virtist fegurri og mýkri
en ella. Hann hvíslaði aldanna gleði og
sorg að hverju eyra, svo hjartað sló örar.
Jörðin var hvít sem lín. Fræin biðu vors-
ins og lífsins undir feldinum hreina. Þar
lágu einnig hulin spor kynslóðanna — afa
og ömmu — saga vegfarandans, sem hvergi
var skráð.
Náttúran öll lýsti 'helgi og friði yfir
mannheimum.
Jólin voru komin.
Björn á Fjalli var í jólaskapi. Hann
minntist jólanna heima hjá pabba og
mömmu, þegar liann var barn.
Endurminningarnar skýrðust hver af
annarri, sumar bjartar og heillandi, aðrar
daprar og þrungnar sorg og trega.--------
Ungur sat hann á knjám pabba síns og
hlustaði á sögur og kvæði. Hann mundi
ylinn frá styrkri hönd, sem leiddi hann um
110
UNGA ÍSLAND