Unga Ísland - 01.07.1944, Blaðsíða 26

kannske aðrir, sem eitthvað gætu, fara að
hans dæmi. Þröngt yrði í búi hjá mörgu
heimili á næstunni, ef ekkert yrði nú að-
liafst.
Ungi bóndinn á Fjalli gekk heim að
bænum. Hann minntist fagurra lieita frá
brenskuárunum og lífsbaráttu foreldra
sinna.
Föstum öruggum skrefum gekk hann í
hlaðið. Svipurinn var einbeittur og ákveð-
inn.---------
Um nónbil voru dregnir hlaðnir sleðar
af heyi niður túnið á Fjalli.
Bóndi var sjálfur á eftirlitsferð um sveit-
ina. Næstu daga mátti sjá til mannaferða.
Það marraði í hjarninu undan þungum
sleðurn.
Vorið kom og lömbin léku sér um hlíð-
arnar. Hlýtt var þá hugsað til bóndans á
Fjalli og föst voru handtökin, þegar mann
bar að garði.
Vorkvöldin voru fögur á Fjalli. Þá var
þreyttum gott, eftir unnið dagsverk, að
nærast ilman gróandans og hvílast við smá-
fuglakvak.
Þrátt fyir ævinnar skugga og él, var
gott að líta yfir farinn veg. Það var ljúft
að minnast baráttunnar við hlið góðrar
konu og ástríkrar móður. Börnin, sem eitt
sinn hjöluðu við móður- og föðurkné, veittu
nú gleði og skjól. Það var gott að hafa átt
styrkan arm og djarfan hug, en þó betra
að hafa aldrei brugðizt trausti góðra
manna eða svikið gefin heit.......
Jólanótt, mánaskin og stjörnublik. Þá
gættu fjárhirðar hjarðar sinnar og dýrð
drottins ljómaði umhverfis þá. „Sjá ég
boða yðul- mikinn fögnuð, sem veitast mun
öllum lýðnum, því að yður er í dag frelsari
fæddur“. Barnið var lagt í jötu, því að ekk-
ert rúm var í gistihúsinu, og vitringar frá
Austurlöndum komu og færðu því gjafir:
gull, reykelsi og myrru.....
Björn á Fjalli starði hljóður út í kyrrð-
ina. —
Hjartsláttur, bæn frá barmi,
barst út í alheimsins djúp.
Oldungnum vöknaði um augu. Helgi
kvöldsins töfraði hug hans allan. Jólin eru
hátíð barnanna, en þau snerta einnig aldna
strengi. Þá verður öldungurinn barn, sem
krýpur í lotningu að altari helgra minninga.
Skúli Þorsteinsson.
BJARTA NÓTT
Þitt bros er milt og blíðan hrein,
þín birta veitir þrótt.
Þú gefur frið og grœðir mein,
ó, góða sumamótt.
Þú átt svo blítt og blœhreint loft,
birtu og lœkjanið.
Þitt gull er hreint, það gefur oft
þeim gleðisnauða frið.
Hjá þér ég beztan friðinn fann,
sem fyllti huga minn.
Hvert bam er sœlt, sem blíðu ann
og býr við faðminn þinn.
Bima.
112
UNGA ÍSLAND