Unga Ísland - 01.07.1944, Blaðsíða 27

Það er bezt að segja hverja sögu eins og hún gengur,
söguna við getum kallað:
Einu sinni var drengur
Svo ætla ég að taka fram,
áður en meira er búið,
þið eruð sjálfráð, börn mín,
hvort sögunni þið trúið.
En sönn er hún þó auðvitað,
því leyft er ekki í lögum
að leggja það í vana sinn
að skrökva upp heilum sögum.
Það var hérna einn morgun,
er aðrir brugðu blundi,
í bólinu lá Gunnar litli,
emjaði og stundi.
En Stína litla systir hans
klæddi sig í kjólinn
og kallaði til Gunnars:
— Hann fer að byrja skólinn,
og komdu þér á lappir
og klæddu þig nú drengur.
Eða kannske ertu ekki frá því,
þú megir sofa lengur,
ef liggur þú í bælinu
og þykist vera veikur,
en vita skaltu að slíkt
er nú hættulegur leikur.
En Gunnar litli svaraði ekki,
í honum bara umdi,
eins og bifreið fari í gang
hann hóstaði og rumdi.
í því kom hún mamma þeirra.
— Almáttugur, sagði ’ún,
ertu svona veikur, Gunnar?
Hönd á enni hans lagði hún,
en Stína sagðist þekkja,
hann væri ei veikur trassinn,
hann verðskuldaði bara,
að fá nokkur högg á rassinn.
Mamma sagði:
— Ljótt er að segja svona, Stína,
settu undireins bækurnar
í skólatösku þína!
Hún kvað Stínu ei geta vitað,
hvað aðrir yrðu að þola
og óðar sótti hún hoffmannsdropa
og hvítasykurmola
og sagði við hann Gunnar:
— Hana, settu þetta í stútinn,
við sjáum tfl, það læknar máske,
blessaðan labbakútinn.
Stína hló og hélt enga hættu,
’ann væri að deyja,
hún kvaðst það af reynslunni
. fullyrða og segja,
að stráknum yrði skánað,
þegar skólinn væri á enda,
skrítið væri, að minnsta kosti,
að þetta skyldi henda
svo oft þegar í skólann
hann ætti að fara að fara.
— Það finnst mér eitthvað dularfullt.
Ég segi það nú bara.
Sem betur fór varð svo,
að sannspá reyndist Stína,
því sama dag lék Gunnar
með tindátana sína.
En mamma hélt,
það gæti orðið heilsu hans til baga
að hann færi í skólann
til að læra næstu daga.
Og svo. var Gunnar Iitli
þá látinn vera heima,
UNGA ÍSLAND
113