Unga Ísland - 01.07.1944, Blaðsíða 46

Þessi bifreið
þótti mikil
fyrírmynd.
þægilegri en áður höfðu þekkzt komu á
markaðinn í kjölfari „gamla Fords“, bæði
frá verksmiðjum Fords í Detroit og eins
frá keppinautum hans. Bifreiðin varð smám
saman algengt samgöngutæki, óteljandi
gerðir voru smíðaðar og fer notkun þeirra
stöðugt vaxandi um allan heim.
Fyrsta bifreiðin, sem kom hingað til Is-
lands, kom til Ileykjavíkur snemrna sum-
ars 1904. Eigandi hennar var kaupmaður,
Ditlev Thomsen að nafni. Hafði Alþingi
veitt honum 2000 króna styrk úr ríkissjóði
til að kaupa þessa bifreið og reyna, hvort
hægt væri að nota slík farartæki hér á
' landi. Töldu flestir það ólíklegt, en þó þess
vert að reyna.
Bifreið þessari var nú ekið um göturnar
í Reykjavík og gekk það sæmilega. Voru
menn áfjáðir í að fá að aka í henni spöl
og spöl til að reyna, hvernig það væri, en
slíkt hnoss hlutu naumast aðrir en helztu
menn bæjarins. Síðan var bifreiðinni ekið
til Hafnarfjarðar. Tókst það slysalaust og
þótti mesta furða. Þá var lagt af stað aust-
ur yfir fjall og var ferðinni heitið austur
á Eyrarbakka, en nú var ráðizt í heldur
mikið. Þessi ferð gekk illa. Þegar aftur var
lialdið tiil lleykjavíkur, þurfti til dæmis að
draga bifreiðina með hestum upp Kamba.
Það fannst öllum trúlegra og mjög eðlilegt,
og töldu nú flestir víst, að aldrei yrði hægt
að nota bifreiðar á íslandi. Var hún send
til Kaupmannahafnar um haustið, en það-
an var hún keypt upphaflega,- og hefur
aldrei sézt hér síðan.
Nii vita menn, að þessi bifreið var af
gamalli gerð og orðin úrelt þá þegar, er
þetta var, og var þó bifreiðasmíði enn á
tilraunastigi erlendis, og engar tegundir til
líkt því eins góðar og nú er. Vélin var í
afturenda vagnsins, en ekki fremst eins og
í öllum bifreiðum nú. Hún var kraftlítil,
eins og sést á því, að vagninn skyldi ekki
geta komizt upp tiltölulega litlar brekkur.
Erlendis voru til bifreiðar um þessar mund-
ir með miklu kraftmeiri vélum. Þó gat hún
komizt 45—50 km. á klukkustund á slétt-
132
UNGA ÍBLAND