Unga Ísland - 01.07.1944, Blaðsíða 54

BÖRNIN SKRIFA
Þrjár telpur úr U. R. í. „Sóley“ hafa sent Unga
íslanrli sögurnar, sem hér fara á eftir. Ungliðadeild
þessi starfar í Austurbæjarskólanum í Reykjavik í
12 ára H. 1944—45.
★
BAUNABYSSAN
Einu sinni var dregnur, sem hét Jón.
Ilann varð tíu ára þann 17. jiiní, en þá
hafði hann fengið eina gjöf, sem honum
þótti mjög vænt um. I>að var baunabyssa.
Byssuna háfði bezti vinur hans, Jóhannes
að nafni gefið honum. Þeim þótti mjög
vænt um hvorn annan. Þeir áttu nú báðir
eins byssur, og voru oft að leika sér að því
að reyna að hæfa eitthvað sérstakt mark.
Einu sinni, sem oftar, þegar þeir voru með
byssurnar og reyndu að hæfa tré eitt, vildi
svo illa til, að þeir misstu marks og brutu
rúðu í húsi einu, sem stóð þar hjá. Dreng-
irnir urðu nú hræddir en ákváðu þó að
segja satt. Þeir fóru nú inn í húsið óg
sögðu frá því, sem þeir höfðu gert. Frúnni
brá við og ætlaði að fara að ávíta þá,
en þá kom maður til þeirra og sagðist
skyldi borga rúðuna. Drengirnir urðu mjög
hissa er þeir heyrðu þetta, því að þeir
þekktu ekki manninn. Þessi maður sagði
nú frá því, að hann hefði séð til þeirra og
vissi, að þeir væru góðir drengir og segðu
satt. Drengirnir þökkuðu manninum fyrir
og kvöddu. En eftir þetta voru þeir aldrei
með byssurnar nálægt gluggum eða öðru,
þar sem tjón gat hlotizt af.
Anna Skarphéðinsdóttir
JÓLASAGA
Aðfangadagurinn var kominn. Mamma
Siggu var að láta ýmislegt góðgæti í körfu,
sem Sigga ætlaði að fara með til ekkjunn-
ar, sem átti heima þar fyrir neðan. Ekkja
þessi hét María. Hún hafði misst mann
sinn á sjónum í fyrra og stóð ein uppi með
átta ára gamla dóttur sína. Mamma henn-
ar Siggu var búin að raða matnum í körf-
una en rétt í því, þegar Sigga ætlaði að
fara, spurði mamma hennar, hvort hana
langaði ekki til að gefa dóttur ekkjunnar
eitthvað í jólagjöf. Siggu þótti það góð
hugmynd, en af því að það var kominn
aðfangadagur var öllum búðum lokað, svo
að það var ekki hægt að kaupa neitt. En
Sigga átti margar brúður og mamma henn-
ar tók nú þá fallegustu og sagði, að hún
skyldi gefa henni hana. Það þótti Siggu
leiðinlegt, því að henni þótti vænzt um
þá, sem hún átti að gefa. En hún varð að
gegna mömmu sinni. Sigga fór nú til ekkj-
unnar í vondu skapi, með brúðuna undir
handleggnum innvafða í pappír. Sigga var
að hugsa, hvort ekki væri hægt að fela
brúðuna, og allt í einu datt henni snjall-
ræði í hug. Hún ætlaði að fela brúðuna í
holu, sem hún vissi af í kartöflugarði ekkj-
unnar. Sigga fór nú með brúðuna þangað
og fór síðan til ekkjunnar. Kl. var orðin 6.
Sigga var komin í sparifötin og var að
ganga inni í borðstofuna, þegar pabbi henn-
ar kom og spurði hana, hvort hún vildi
ekki koma með sér að skoða jólatréð. En
þegar hún kom inn í stofuna, var búið að
kveikja á jólatrénu og efst á því hékk stór
og falleg brúða, sem Sigga átti að fá. En
140
UNGA ÍSLAND