Unga Ísland - 01.07.1944, Blaðsíða 63
oBœfiuz
Unga ísland vill að þessu sinni vekja at-
hygli á nýútkominni bók. Hún heitir „Ung-
ur var ég“, og er safn bernskuminninga
ýmissa þekktra manna íslenzkra. Bókaút-
gáJfan Skuggsjá hefur gefið bókina út. Það
er öhætt að mæla með þessari bók við
hvern þann, er velja vill bók handa ung-
lingum til lestrar. Og eins og er um allar
þær bækur, sem ætlaðar eru unglingum og
nokkurs virði eru, mun þessi bók verða
bæði ungum og gömlum kærkominn lestur.
Sú var tíðin að æði fáskrúðugar voru
barnabókmenntir okkar íslendinga, og er
þess ekki langt að minnast. Þetta er nú
breytt hvað útkomulfjölda barna- og ung-
það væri vegna þess, að þeir ætu svo mikið
af fiski.
Ekki fylgir sögunni, hvort þeir ræddu
þetta lengur eða skemur, en samræðunni
lyktaði svo, að Englendingurinn bað Skot-
ann að senda sér fisk til matar, þegar hann
kæmi heim.
Skotinn fór síðan heim til sín aftur og
skömrnú síðar fékk Englendingurinn send-
ingu. Var það ein meðalstór, reykt ýsa.
Hún kostaði 10 shillinga (h. u. b. 13.00 kr.).
Englendingurinn borgaði ýsuna, borðaði
hana og bað um aðra, þegar hún var búin.
Aftur fékk hann sams konar ýsu með sama
verði. Þegar hún var búin, skrifaði hann
vini sínum og sagði honum, að ýsan væri
góð, en sér þætti hún nokkuð dýr. Hann
fékk svar um hæl: — Ég ráðlegg þér að
halda áfram að borða sem mest af fiski,
því að það er auðséð, að þér hefur þegar
farið fram hvað hyggindi snertir. S. H.
lingabóka viðvíkur. Margir virðast hafa
komið auga á það, að útgáfa slíkra bóka
gæti verið arðvænleg. Og ekki hefur staðið
á framkvæmdum. En sé litast um og at-
hugaður allur sá aragrúi barna- og ung-
lingabóka, er út hefur komið hérlendis á
síðustu árum, kennir þar að vísu ýmissa
grasa, en fæst eru þau grös sprottin úr ís-
lenzkum jarðvegi. Þetta eru mestmegnis
þýðingar, misjafnlega af hendi leystar,
enda hæpið, hvort meira hefur ráðið, löng-
un þýðendanna til að ná sér í aukatekjur
eða köllun þeirra til starfsins. Flestar þess-
ara þýddu bóka eru sögur. Margar eru
auðvitað góðar, eins og t. d. sumar, sem
eru gamlir kunningjar, en hafa nú komið
í endurprentun, en flest eru þetta reyfarar
gjörsneiddir allri fegurð. Hafa að vísu ein-
hvern söguþráð, einhverja atburðaröð, en
ekkert þar fram yifir, ekkert, sem gerir
sögu þess virði, að hún sé lesin. Okkur
vantar ekki svona bækur, þeir, sem leggja
fyrir sig að koma slíkum bókum á íslenzkt
mál vinna óþanft verk, ef ekki illt. Okkur
vantar bækur um íslenzk efni, íslenzkt
fólk, íslenzk örlög. Það er auðvitað gott
og blessað, að góðar erlendar bækur séu
þýddar á íslenzku, hvort sem þær eru ætl-
aðar unglingum eða þroskaðri lesöndum,
en íslenzkar barnabókmenntir eignumst við
þó aðeins mcð því að semja bækurnar
sjálfir. Enn sem komið er eru barnabók-
menntir okltar fáskrúðugar. Okkur ber því
að fagna útkomu slíkrar bókar sem „Ungur
var ég“ er, og okkur ber skylda til að láta
þessháttar bækur sitja í fyrirrúmi, er við
veljum ungu fólki íslands lestrarefni.
S. J.
UNGA ÍSLAND
149