Alþýðublaðið - 29.01.1924, Blaðsíða 3

ALblSfÐtJlLÁBIÖ
Störtíðindi.
Ungur oflátuDgur hefir undan-
farið gert tilraun til að ráða stjórn-
málaskoðunum auðborgara hór
við þingkosningar og embættis-
lýðs:
Gnægtir fjár hafa verið lagðar
upp í hendur honum. Þetta er
talið honum til ágætis og hitt,
að hann er illorður og kviksögu-
fróður.
Hann leggur fé til kosninga,
geldur umfarendum, sem breiða
út ólygár um jafnaðarmenn, og
kastar auri á fólk.
En fyrir þetta krefst hann, að
allir hugsi eins og hann, tali eins
og hann og kasti eins og hann,
Lítilsigld borgarmenni, embætt-
islið og aura->stóð<, sem hefir
ekki enn borið gæfu til að koma
auga á hina göfugu hugsjón jafn-
aðarmanna, hefir um skeið látið
þenna montingump böggla sér undir
sömu batt-tuðruna. Þá svívirðingu
hafa allir góðir menn undrast.
Nú hefir sá gleðilegi atburður
gerst, að Þórður læknir Thorodd-
sen og rúrair hundrað menn með
honum hafa slitið tjóðurbandið og
hlaupið undan hattkúfinum.
Æpa þá allir kúfungar á þessa
frelsingja hver í kapp við annan,
og eru ólætin ferleg.
Þet.ta drengilega bragð E’órbar
Thoroddsens og fyigjendahans mælt-
ist ágætlega fyrir hjá frjálsum
mönnum, og hefir þessi hópur
vaxið í áliti. Mætti þetta verða
til þess, að fleiri hættu að vera
vanaþrælar hins ófyrirleitna skild-
ingahnokka, sem nú fjötrar al-
þýðu manna og dregur belg á
höfuð ósjálfstæðs og hugsunar-
lauss embættislýðs og taumliðugs
aura->stóðs<.
Pórir Þórisson.
Þess skal getið, sem vel er gert.
IÞess var lítillega gatið í Al-
þýðublaðinu um daginn, að
>Dagsbrún< hefði haldið skemt-
un, og hvað þar hefði verið til
skemtunar, en þar var ekki frek-
ara getið um einstök skemtlat-
riði, og hetðu þau þó ðii verið
vel þess verð, að um hvert
þeirra hefði verlð sérstaklega
getið. Ég ætla nú samt ekki í
þetta skifti að geta um nema
eitt þeirra, sjónleikinn >Happið<
eftir Pál Árdal. E»að var leikið
af templurum, þ. e. Skjaldbreið-
&
Vepkamaðuelnn, blað jafnaðar-
manna á Ákuieyri, er beata fréttablaðið
af norðlenzku blöðunum. S'lytur góðar
ritgerðir um stjórnmál og atvinnumái
Kemur út einu linni í viku. Koitar
að eing kr. 6,00 um árið. Geriet áikrif-
endur á aigreiðilu Álþýðublaðiim.
Gott fæði fæst á Barónstíg 12
(niðri).
Útbrelðlð Alþýðublaðlð
hvar lem þlð eruð og
hvert sem þlð farlðl
Bjarnargreifarnir, Kvenhatar-
inn og Sú þriðja fást í Tjarnar-
götu 5 og hjá bóksölum.
ingum. Hafði einn Dagsbrúnar-
maður útvegað það, og leikend-
ur léku endurgjaidslaust.
Það er nú í fyrsta iagi mjög
almennilega gert, þótt fyrir
kunningjá sé, og alt af gott að
fá skemtiatriði fyrir lítið eða
ekkert, en þó er meira um yert,
að vel sé skemt, og í þessu til-
felli var hvoru tveggja fullnægt.
>Happið< er gamanleikur, sem
gerist upp í sveit, og hefir höf.
tekist það tvent að gera hann
Bdgar Sice Burroughi: Sonup Tapzane-
Meriem hlaut að vera i nánd. Hrollur fór um hann,
er honum datt í hug, að stúlkan væri óvarin i skóginum
sem hann taldi hættulegan stað og ófýsilegan. Hann fór
af baki og skildi hest sinn eftir hjá hesti Meriem. Hann
gekk inn i skóginn. Hann vissi, að hún myndi í engri
hættn, og vildi koma að henni óvarri.
Hann hafði skamt farið, er hann hcyrði mas mikið i
tró rétt hjá. Er hann ltom nær, sá hann bavianahóp
vera að rifast um eittlivað. Þegar hann gábí betur að,
sá hann einn apann með reiðpils 0g aðra með kvenskó
og kvensokka. Hjarta hans hætti nær því að slá, þvi
að hann setti hin hræðilegustu örlög i samband við
þetta. Aparnir höfðn drepið Meriem og flett hana klæðnm.
Morison titraði.
Hann ætlaði að fara að kalla i þeirri von, að stúlkan
væri enn á lifl, þegar hann sá hana 1 næsta tré við
apana; jafnframt sá hann, að þeir urruðn að henni.
Honum til mestu furðu sveiflaði stúlkan sér eins og api
á grein fyrir neðan bavianana. Hún stanzaði fast við
næsta apann. Hann var i þann veginn að miða byssu
sinni og skjóta dýrið, er virtist viðbúið að stökkva á
stúlkuna, þegar hann heyrði hana mæla. Hann hafði
þvi nær mist byssuna af undrun, er hann heyrði af
vörum Meriem svipuð hljóð og þau, er komu frá
öpunum.
Bavianarnir hættu að urra 0g hlustuðu. Það var aug-
ljóst, að þeir voru eins hissa og Morison Baynes. Þeir
færðu sig hægt hver af öðrum nær Meriem. Hún virtist
ekki minstu vituud hrædd við þá. Þeir umkringdu hana
nú alveg, svo að Morison hefði ekki getað skotið uema
hætta á að hitta stúikúna, en hann langaði nú ekki til
þess að skjóta. Hann var gagntekinn af.iorvitni.
í nokkrar mínútur talaði Meriem að þvi, er virtist,
við apana, og var henni þá rétt hver flikin af annari.
Bavianarnir hópuðust enn i kring um hana. Þeir mösuðu
við hana og hún við þá. Morison Bayncs settist undir
tré og þurkaði svitann af enni sér; svo stóð hann á
fætur og gekk til hests sins.
Þegar Meriem kom þangað ré,tt á éftir, glápti hann á
hana hissa og hálfhræddur.
„Eg sá hestinn þinn,“ sagði hann, „og mér datt i liug
að biða og riða heim með þér. Er þór ekki sama?“
„Yissulega," svaraði hún. „Það verður gaman.“
Meðan þau riðu samsiða yflr slóttuna, tólt Morison
hvað eftir annað eftir þvi, að hann starði á hinn
fagra vanga stúlkunnar. Gat það verið, að honunt
hefði missýnst, og það hefði ckki verið þessi
fagra mær, sem talaði eins fljúgandi við apana og
hann? Það var ónáttúrlegt, — ómögulegt; hann hafði
þó séð það moð eigin augum.
„Tarzan“, „Tarzan snýr aftur“, „Dýr Tarzansí*
Hver saga kostar að eins 3 kr„ — 4 kr. á betri
ptppír. Sendar gegn póstkröfu um alt, land. Látið
ekki dragast að ná í bækurnar, því að bráðlega
hækka þær í verði. — Allir skátar lesa Tarzan-
sögurnar. — Fást á afgreiðslu Alþýðublaðsins.