Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1922, Side 71

MÓÐIR 1 AUSTRI
37
BlóSelfur heimsins vökva ræt-
ur þeirra og- hleypa vexti í greinar
skilnings og lífs.
Þær ná yfir alla veröldu.
En vöxturinn er ekki beinn né
fagur—enn þá.
Og fi'á neðstu taug til hins efsta
blaÖs liÖast höggormurinn um
bæði trén.
Hann er eins langur og eilífSin.
Alt heimsböliS stafar frá þeim
ógurlega sannleika, aS helvíti var
skapaS á undan jörS.
Þess vegna varS skilningurinn
gallaSur og lífiS í molum.
En langt fyrir ofan blámóSu
loftsins hvílir Jahve smurSur
dýrSlingur, geymdur efst uppi í
líkhvelfing himnanna.--------
ÞjóSirnar eru ærSar orSnar:
surnar af sigurglaumi, sumar af
heift og liatri, sumar af eymd og
niSurlægingu—en allar af gi’æSgi.
Líkamir þeirra ei'u glepsandi
úlfai'.
Allir vilja lifa í vellystingum
praktuglega—og á annara kostn-
aS—mörg af þínum börnum, sem
annara mæSra.
Mangarasálin viSsjála býr í
kaupstöSum hundraSa þixxna og
fáu þúsunda, sem í stórborgum
miljónanna.
Samvizkulausir kaupa-liéSnar
hafa “snuSaS” út íslenz)kt dreng-
lyndi, íslenzka saixixsögli, þennan
æSsta aSal íslenzkrar sálai', og
gefiS fyrir sorablending svikinnar
siSmenningar.
Islenzka þjóSiix hefir látiS af
hendi mikiS af sínum fornu og
göfugu dýrgripum fyrir tannbaks-
hriixga og tannbaksnálar útlendar.
Viltum ömuixx og refum liefir
fækkaS í landinu, en hinir tömdu
gægjast út úr mannvirkjum þeim,
er nxenn áttu aS byggja.
En þessi ólga fi'á öldum úthafs-
ins sofnar í sólskiixi komandi ára,
þegar stormurinn úti fyrir er
lægSur.
Heixxxxxrinn skelfxxr.
Brotöldurnar falla aS honum
öllxx megin.
En xxndir hinum mikla óSflaumi
allra átta, rennxxr einn aSalstraum-
xxr:—þjóðernaelfan.
ÞjóSirnar eru aS reyixa aS finna
sjálfar sig: sameina skyldleika-
brot sín eftir tungu, eSli og ættunx,
þar sem sami skilningur, sömu
velferSarmál, sama ætternisást
ræSur ríkjum allra meginmála.
MóSir!
Öi’lög veraldar erxx örlög þín.
VI. Endurplöntun.
Hví reynir þxx ei, móSir, aS safna
xxngum þínxxnx sanxan xxndir vængi
þér?
BíSur eigi landiS ræktunar og
oi’kulindirnar starfs ?
Er eigi þörf á meiri og betri
kröftum nýrra aSferSa, nýrrar
þekkingar og nýs lífs til aS bæta
björgunar - skilyrSi þjóSarinnar:
mynda fegri og fleiri lífsvegi?
Geta eigi heinxabörn þín veitt
burtfluttxx börnunum jafnan rétt
og betri byrjunarskilyrSi en nxx á
sér staS, nxeS nægTi verksviSi og
svigrúmi, svo þau gætu starfaS —
létt undir nxeÖ austurföi’inni ef
þyrfti, senx þeir, er blésxx í seglin
vestur! — —
Heimfluttu börnin yrSu jurtir,