Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1924, Blaðsíða 53
STJÓRNARSKRÁR-AFMÆLIÐ A ÍSLANDI
19
höfum ekki getað komiÖ í fram-
kvæmd á þessum árum.
En þegar yður hefir skilist þessi
varnagli. þá vona eg að þér lítið
ekki á það sem neinn þjóðarremb-
ing, að mér virðist, að löndum mín-
um hafi famast vel. Á Islandi
hafa menn jafnan litið með hinni
mestu lotningu aftur í tímann til
forfeðra vorra, sem uppi voru á
fornöid landsins. Eg held, að eft-
irkomendur vorir muni minnast
þeirrar kynslóðar, sem lifað hefir
r. íslandi síðustu áratugana, með
þakklæti og aðdáun. Eg held
ekki, að nokkur kynslóð, sem lifað
hefir á Islandi, hafi int af hendi
meira né betra og nytsamara
starf.
Til ferhendunnar
Hróömæringar, hljóm meö sláls,
háttinn slynga muna,
óöinn syngja íslenzks máls—
elska hringhenduna.
Oft varst talin yndishnoss,
ort hjá smalavöröu.
Þú ert alin upp viö foss,
eyju, dal og fjöröu.
Upp þú gýs sem vorsól, vís
viö aö lýsa nætur.
Þú ert íslands ástadis,
ör aö rísa á fætur.
Listin stiklar strengjum á
— stuöla miklu laga,—
iöar, sprikklar, óma-há
eftir lyklum hraga.
Kostir snjallir, kvæðamanns
kvikt er falla af munni ,
hugsýn alla almúgans
opna Fjallkonunni.
Þó þú fengir forðum hnjóð
frekt af mengi vakið;
samt á engin önnur þjóö
alt þitt strengja takið.
Traustu sæti til aö ná
teföu þrætur striðsins;
vertu ætíð verði á,
vektu kæti lýðsins.
Allir “Vestmenn” óska eg því
arfinn mesta geymi:
Megi festa minni í
málið bezta’ í heimii
5. /. M