Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1924, Blaðsíða 78
Eg sé - - -
1 æsku var námið um styrjöld og stríS,
En stefnan gegn ofveðri’ og norSanliríS,
Og leikföng mín liáfjöll og liafiS. —
Eg tignaSi Gretti og Gunnar og Njál
Og geymst liefir jafnan í íslenzkri sál
ÞaS bernskunám, brent eSa grafiS.
Mig dreymdi um ættjarSar uppgang og frægS,
Og oft fanst mér landiS og þjóSin mín rægS,
í kuldanum beitt var mitt lijarta.
Þá fanst mér liver íslenzkur kotungsson, karl,
Sem kóngsson í álögum, bertekinn jarl,
MeS framtíSar frægS júní-bjarta.
Þá lærSi’ eg þau gullaldarljóS, er nú syng,
Og langaSi sjálfan í styrjöld, á þing, —
Því Islandi vildi eg vinna. —
Eg hataSi kúgun og liálf-danska stjórn,
Og háyfirvaldanna ættjarSarfórn,
Og kóngs-þræla og kaupmanna-sinna.
Vor þjóSsagna-auSur var aleigan mín, —
Sá orustuljómi er frá sögunum skín
Og skuggalangt skammdegiS lýsti.
Á Brávelli einatt eg barSist og vó,
MeS bræSrum, í Drangeyju, grét eSa bló.—
—‘tír öskustó eitthvaS mig fýsti.
En víkingaþráin og ættjarSarást
1 ísum og hungursneyS lang-flestum brást,
Og draumsýnir unglingsins deyja:
ViS heybagga-illindi, böfSingja-ríg,
Og bræsninnar nútíSar frændmennavíg,
Er einvígi bugsjónir heyja.
Sem Leifur þótt bærist eg vestur um ver
Til Vínlands, eg þel hans til ættmenna ber, —