Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1924, Blaðsíða 130
96
TÍMARIT ÞJÓÐRÆKNISFÉLAGS ISLENDINGA
í svartnætti vaxa á syndinni klær,
á síngirni sporöur og trjóna.
Og þa’ö vissi dísin, sem eldana óö
aö ofvöxnu stórborga grómi,
og innundir brýrnar á ósóma leit,
er eitraöi frá sér í tómi.
Um svaðiltorg borgar hin sextuga mær
fór sjálfsfórnar guövefi brynjuö.
Og faðmurinn hennar var móðurskaut
mjúkt,
sú mildi frá dísum var kynjuö.
Hver góðvild, sem starfar, aö lokum
fær laun,
þeim lögum nær enginn að rifta,
sem ber inn í kimana brjóstgæöa ljós
og bjargráð, er manngildi lyfta.
Þín sál var að mælsku og fjölhæfni
fleyg,
var förul um dýrðlega geima.
Og kærleikann hyltirðu, konunginn
þann:
Hjá krossinum þú áttir heima.
Hin viðfeldna, dýrðlega vorbirtu nátt
þitt verðmæti lætur ei smækka.
Þín minning er dúfa, sem hefur sig hátt,
Þvi hærra, sem aldirnar stækka.
Guðmundur Friðjónsson.
VID FREGN HINS ÍSLENZKA FANA
Undir fána frelsisins bjarta
Fagur-bláan, við norðurheims skaut:
Safnast straumar míns svifhraða hjarta,
Sólarljóss hvar í æsku eg naut.
Titrar önd þar á töfrandi fundi;
Táp, sem elding, .sér þrýstir í blóð:
Glaður líf mitt eg láta þar mundi
Liðs til forgöngu hugrakkri þjóð.
:,: Fram á frelsisins slóð ! :,:
Glaður lif mitt eg láta þar mundi.
Liös til forgöngu hugrakkri þjóð.
Jón Kernested.
HEIMÞRA.
Vínland bjart, þó veldi þitt
Vel eg finni og sjái:
öldu-vafið ísland mitt
Alt af samt eg þrái.
Jón Kernested.