Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1947, Side 96

78
TÍMARIT ÞJÓÐRÆKNISFÉLAGS ÍSLENDINGA
var 26. mars, voru þessar nefndir
settar:
Dagskránefnd: H. E. Johnson, V.
J. Guttormsson, sem söngstjóri, A.
V. Olson, Walter Breckman, Felix
Sigurðson, Mrs. L. Sveinsson og Mrs.
Christie Thorsteinson.
Fjárhagsnefnd: Dan. J. Lindal, K.
Byron, Joe Breckman, Arnold Er-
lendson, John Guttormsson.
Skrúðgöngunefnd: Mrs. L. Sveins-
son, Skúli Sigfússon, Mrs. I. Ganton,
John Lindal, Leo Danielsson og Jón
Sigurjónsson.
Auglýsinganefnd: H. E. Johnson,
W. Halldórsson, Dan. J. Lindal og
M. P. Magnússon.
Móttökunefnd: Ásta Sigurðson,
Anna Byron, Ágúst Eyjólfsson, Mrs.
S. Hofteig, Jón Sigurjónsson, Kári
Byron, Skúli Sigfússon og Páll
Reykdal.
Síðar voru þessar nefndir settar:
Garðnefnd: Ed. Eyford, Axel
Johnson, Lárus Johnson, Leo Dan-
ielsson og Th. Nelson.
Standnefnd: Oscar Eyjólfson, A.
V. Olson, Nish Johnson, W. Breck-
man, L. Breckman, W. Halldorsson,
J. Hallson, McArthy, G. Sigurdson,
og Carl Björnsson.
í nefnd til að sjá um flutning fólks
frá Winnipeg voru þessir fyrverandi
Lundarbúar settir: Hjálmar Daniels-
son, Heimir Thorgrímsson og B.
E. Johnson.
Samkvæmt tillögu Mrs. I. Ganton,
studdri af Mrs. L. Sveinsson var
kvennfélögunum þremur: Björk,
Eining og The Womens Auxiliary,
falið að sjá um veitingar. — Geta
verður þess, að margar konur utan
þessara félaga léðu hönd að verki.
Vert er þess að geta að nálega
undantekningarlaust urðu allir
bygðarbúar vel við þeirri kvöð, að
vinna eftir megni að hátíðarhald-
inu. Var það ekki lítið starf, sem
okkar beið auk þeirra starfa sem
daglega biðu manna heima fyrir. —
Voru menn mjög einhuga um, að
gera hátíðina sem veglegasta. Menn
og konur mundu starf og afrek
landnemanna og vildu þeim alt til
vegs gera á þessari minningar-hátíð.
Bygðarfólk hér, og engu síður þeir,
er héðan hafa flutt, bera hlýjan
hug til þessara bygða. Þær hafa,
þrátt fyrir marga erfiðleika, reynst
furðu happadrjúgar. Þær hafa upp'
alið þrek-mikinn æskulýð, og marg-
ir rutt sér braut til frama og menn-
ingar.
Samvinna fólksins var yfir höfuð
að tala ágæt. Áhuginn svo einlægur,
að gera hátíðina sem hátíðlegasta.
Til þess vildu allir finna hin bestu
ráð, svo náttúrlega komu fram marg-
víslegar tillögur. Með góðu samkomu
lagi var svo fallist á það sem best
þótti. Hinsvegar skapaði tíminn,
vinnugetan og peninga orkan okkur
all þröng takmörk. Hitt vil ég votta,
að ég hefi aldrei unnið með sam-
vinnuþýðara fólki. Má þá miklu af-
kasta, enda þurfti þess við, því þesS
mega allir vissir vera, að hátíðm
krafðist ærinnar fyrirhafnar og um-
hugsunar.
Skal nú í örfáum orðum frá Þv^
skýra.
Vinnu framlag kvennanna við út-
vegun og framleiðslu veitinganna
var mikið. Unnu margar aldraðar
og útslitnar konur að þessu ®e
fórnfýsi og dugnaði. Luku víst al rr
upp einum munni um, að veitingar
hefðu verið bæði miklar og góðar,