Unga Ísland - 01.12.1948, Síða 76

74
„Jæja, þá ert þú haustið og ég stormurinn“.
„Þú mátt gjarna vera vindurinn, en ekki stormurinn.
Það er ekkert gaman að hafa storm í leiknum, því að
hann veltir öllu um koll“.
„En ég vil ekki vera vindur. Það er bara fyrir stelpur.
Ef ég á að vera vindur, þá verð ég að vera hvirfilvindur“.
„En þegar ég segi til, verður þú að hætta“.
„Já, ef þú biður mig ekki um það strax 1 byrjun“.
„Ég skal leyfa þér að snarsnúast nógu lengi. En heyrðu,
eigum við að ná í Mögdu, svo að þú hafir líka gest?“
„Mögdu? Nei, hún er alltof leiðinleg“. Heinz roðnaði
ekki einu sinni, þegar hann varð svona fljótur að hafna
vinkonu sinni. En hann flýtti sér að brjóta upp á öðru,
hann sagði, dálítið hraðmæltur, frá því, að bróðir Mögdu
hefði verið sendur á heimavistarskóla, af því að hann
hagaði sér ekki vel heima, hlýddi ekki pabba sínum og
var ófyrirleitinn við mömmu sína.
Súsanna lét Heinz tala, hún hlustaði alls ekki á hann,
hún sat á legubekknum niðursokkin í dagdrauma.
„Nú getur hann ekki lengur þótzt vera keisari“, lauk
Heinz frásögn sinni um bróður Mögdu. Súsanna rankaði
við sér, brosti, klappaði saman lófum: „Eigum við að
byrja. Hvirfilvindur, þyrlvindur, farðu af stað, en farðu
ekki of óðslega, færðu mér fallegustu blöðin, sem þú finn-
ur“.
„Húúúíj! Húúúíj!“ Heinz blés upp kinnarnar, beygði
bakið og þeysti um herbergið. „Opnaðu dyrnar í hvelli,
annars hrynur allt niður. Hvirfilvindurinn vill komast út!“
Hann þaut með miklum látum út um dyrnar, sem Sús-
anna lokaði á eftir honum. Hún hlustaði á hávaðann, sem
f jarlægðist, og gekk svo á tánum að kassa, sem hún geymdi
vandlega, og tók úr honum festi úr kastaníum: það var
haustkórónan. Hún setti brúna kórónuna á ljóst hárið og