Alþýðublaðið - 04.02.1924, Blaðsíða 3

ALÞVBUBLABie
Áskor nn.
VoriS 1921 var haldin hér í
Reykjavík almenn sýning á heim-
ilisiPnaði. Var þaS heimilisiSnaSar-
félag íslands, sem fyrir þeirri sýn-
ingu stóS. Pótt svo væri til ætl-
ast, aS sýning þessi væri fyrir alt
land, fór t>ó svo í framkvæmd-
inni, aS Eeykjavík varS þar mjög
út undan, og bar þaS til, aS lítið
var gert til aS örva fólk til að
senda muni á sýninguna, enda
var húsrúm þaS, er hún hafði yflr
aS ráSa, mjög takmarkaS, en tals-
vert barst að utan af landi.
Sýningin 1921 gaf því ekkert
heildaryfirlit yfir þaS, sem unniS
er í Reykjavík af smekklegum
listiðnaði og nytsömum heimilis-
iSnaSi. Þetta var illa farið, því
allir vita, að margt er unnið hér
af því tagi. fess vegna hefir það
síöan verið áhugamál ýmsra
kvenna, að Reykjavíkur-konur
gengjust sjálfar fyrir að koma á
fót sýningu íyrir Reykjavíkurbæ.
í því efni, sem öðrum, er hver
sjálfum sér næstur. Slík sýning
mundi gera hiS sama gagn og
hóraðssýningar gera annars staðar,
en þær eru nú árlega haldnar víða
um land og Þykja ágætar til að
»SkutuII<| blaö AlþýðuflokkBÍDB fi
ísafirði, sýnir ljóslega vopnaviðskift
burgeisa og alþýðu þar vestra. Skutull
segir ;það, sem segja þarf. Ritstjóri
séra Guðm. Guðmundsson frá Gufudal.
Gerist áskrifendur Skutuls frá nýári á
afgreiðslu Alþýðublaðsins.
Bjarnargreifarnir, ■ Kvenhatar-
inn og Sú þriðja fást í Tjarnar-
götu 5 og hjá bóksölum.
Gott fæði fæst á Barónstíg 12
(oiðri).
bæta smekk manna og efla áhuga
á iðnaði.
Það er Reykjavík nauðsynlegt
að vita, hvar hún stendur á þessu
bvíSí, til þess að reynast ekki
eftirbátur annara hóraða, ef efnt
verður til almennrar sýningar árið
1930, sem sannarlega ætti að
verða eínn liðurinn í hátíðahöld-
unum á 1000 ára afmæli Alþingis.
Yæri það raunalegt, ef jafnmikill
menningai þáttur og kvenlegar
hannyrðir hafa veriS þessari þjóð
um 1000 ár, sýadu sig þá í nekt
og fátækt. Vel getur verið, að
ýmsir segi, að su afturför só eðli-
leg afleiðing meiii erlendrar menn-
É
HJálparstðð hjúkrunartéfags-
ins >Líknar« ®r ©pin:
Mánudaga . . ,kl. 11—12 f. fe.
Þrlðjudagá ... — 5—6 ®. -
Miðvikudaga . . — 3—4 «. -
Föstudaga ... — 5—6 a. --
Laugardaga . . — 3—4 -
Maltextpakt frá öigerð-
inni Eglll Skallagrímsson er bezt
og ódýrast.
Útbrelðlá Alþýðublaðið
hwar sem þlð eruð og
hwert sem þlð farlðl
ingar, en hart er það, ef vór á
öllum sviðum þurfum að láta
meira af hendi, en vér tökum á
móti.
Þá væri ekki vanþörf að vekja
hjá almenniDgi meiri virðingu
fyrir þvi, sem unnið er í landinu
sjálfu, sérstaklega því, sem vel er
unnið.
Að öllu þessu, sem hór er sagt,
mætti vinna með sýningu, er gæfi
yfirlit yfir það, sem unnið er
hór í bæ á öllum sviðum hand-
iðnar af konum og börnum, og
má þar til nefna tóvinnu alls
konar, spuna, prjónles, hvort heldur
er unnið í höndum eða prjónað á
Edgar Rioe Burroughi: Sonup Tarzan*.
Bwana furðaði. sig á þvi, hvernig hvitur maður gœti
komist alla leið sunnan að yfir óbyggðina. Það var eins
0g komumaður gæti sér þess til, hvað hinn hugsaði,
þvi að hann sagði:
„Ég kom norðan að og ætlaði að veiða dálitið og
verzla, en fór ekki venjulega leið. Leiðsögumaður minn,
sem var sá eini i hópnum, er þekti landið, veiktist og
dó. Við fundum enga landsbúa til þess að fylgja okkur,
svo að ég snéri við beint i norður. I meira en mánuð
höfum við lifað á veiði okkar. I gærkveldi, þegar við
áðum við vatnsból í skógarjaðrinum. hafði ég enga
hugmynd um, að hvitur maður væri svo nálægt. I
morgun fór ég á veiðar og sá þá reykinn úr bænum;
ég sendi þvi skósvein minn aftur til búðanna til þess
að segja þessar fróttir og reið sjálfur beint hingað.
Auðvitað hefi ég heyrt af yður — allir, sem koma til
Mið-Afriku, gera það —, og mér þætti mjög vænt um
að mega dvelja hér í nánd og veiða hálfan mánuð eba
svo.“
„Auðvitað," svaraði Bwana. „Flyttu tjöld þín upp
með ánni að búöum pilta minna, og láttu sem þú sért
heima hjá þér.“
Þeir voru komnir að svölunum, og Bwana kynti
manninn Meriem og My Dear, sem var að koma innan
úr liúsinu.
„Þetta er herra Hanson,“ sagði liann; það var náfnið,
er maðurinn hafði nefnt sig. „Hann er kaupmaður, sem
vilst kefii' i skóginum hér syðra.“
Konurnar hneigðu sig. Maðurinn virtist kuuua hálf-
illa við síg i nærveru þeirra. Húsbóndinn kendi þvi um,
að langt væri siðan, að maðurinn hefði umgengist sið-
aða kvenmenn, og fann brátt ástæðu til þess að fara
með hann inn i skrifstofu sina og skenkti honum whisky
og sódavatn, sem honum féll sýnilcga betur i geð.
Þegar karlmennirnir voru farnir, snéri Meriem sér að
My Dear og sagði:
„Það er skrítið, en ég gæti lagt eið út á, að ég.hefi
áður séð þennan Hanson. Það er einkennilegt, en al\;gg
óhugsandi,“ 0g hún hugsaði ekki meira um þetta.
ijlanson tók ekki þvi boði að flytja tjöld sin nær
bænum. Hann sagði pilta sina deilugjarna, og væri þvi
bezt, að þeir væru á braut. Hann ferðaðist lítið um og
sneyddi hjá konunum. Gerði það hann bara hlægíleg'an.
Hann fór alloft með karlmönnunum á veiðar, og reynd-
ist hann bæði æfð skytta 0g ágætur veiðimaður. A
ltvöldin var hann mikið hjá bústjöranum, sem var
hvitur, — hefir liklega kosið félagsskap hans fremur
en „fínu“ g-estanna. Þannig varð hann mjög tíður gestur
1 útihúsunum á kvöldin. Hann kom og fór, eins og
honum sýndist, og gekk oft langan tima einn i blóma-
„Tarzan“, „Tarzan snýr aftur“, „Dýr Tarzans'í
Hver saga kostar að eins 3 kr., — 4 kr. á betri
psppir. Sendar gegn póstkröfu um alt land. Látið
ekki dragast íð ná 1 bækurnar, því að bráðlega
hækka þær í verði. — Allir skátar lesa Tarzan-
sögiiHiar. — F.v.t á afgreifislu Alþýðublafisins.