Neytendablaðið - 01.02.1971, Blaðsíða 13

Kvartaö
til sam-
takanna
Kvörtunarþjónusta Neytendasam-
takanna er viðamikil og fara raunar
1 hána tiltölulega mestir kraftar
og fjármunir samtakanna. Verður
reglulega rætt um kvörtunarþjón-
ustuna í Neytendablaðinu í fram-
tíðinni.
MALIN SEM LEYSAST
Flest fyrirtæki leysa kvörtunar-
mál þannig að neytendur verða á-
nægðir. Hér verður birtur listi
yfir fyrirtæki, sem leystu kvört-
unarmál á viðunandi hátt tíma-
bilið október - desember 1970.
Neytendablaðið mun í framtíðinni
að öllum líkindum halda éLfram að
birta slíka lista.
Halldór Sigurðsson, skart-
gripaverzl., Skólavörðustíg 2
Skeifan, Kjörgarði, Laugav.59
Skóbúð Austurbæjar, Laugav.100
Skóbúðin Eymundssonarkjallara
Brúðuviðgerðin, Skólav.stíg 13
Arbæjarbúðin, Rofabæ 7
Faco, Laugavegi 37
Tíðni h/f, Einholti 2
Gleriðja Suðurnesja
Skóverzlunin Sólveig, Austur-
stræti og Laugavegi
Zeta, Skúlagötu 61
GUMA, Hverfisgötu 72
Verzlunin Jacobsen, Austur-
stræti 9
Birken Stock, 56 Wuppertal
Am Haldenberg 10, hýzkalandi.
mAlin, SEM ekki LEYSAST
Stundum leysast mál ekki á þann
hátt, sem neytendur óska. Stundum
er neytandinn með óbilgjarnar kröf-
ur; stundum sýnir verzlunin ósann-
girni. Nokkur fyrirtæki hafa ekki
séð sér fært að leysa mál, sem
Neytendasamtökin hafa vísað til
þeirra og sem fyrirtækin hefðu
átt að leysa að dómi samtakanna.
Onýtu stígvélin
Skóverzlun í Reykjavík seldi
stígvél úr gerviefnum í leðurlíki,
sem nefnd eru stretsstígvél, á
kr. 1495.
Við kaupin var kaupanda sagt
þegar hann orðaði það, að bolur-
inn væri þröngur, að hann ætti
bara að "spyrna í", til að komast
í stígvélin.
Eftir mjög litla notkun var
farið að rifna út úr saumunum á
bolnum.
Sjá meðfylgjandi mynd af
stretsstígvélunum.
Neytendasamtökin rituðu skó-
verzluninni tvö bréf. Hvorugu
þeirra svaraði verzlunin. Kaup-
andi fór einnig og ítrekaði málið.
Fékk hann enga úrlausn mála sinna.
Ovenjulegt er að fyrirtæki sýni
tilraunum Neytendasamtakanna til
að ná fram rétti neytenda svona
mikið virðingarleysi.
Fulltrúi frá Neytendasamtökunum
hringdi nýlega í þessa sömu skó-
verzlun og spurði um áðurnefnd
stretsstígvél. Fulltrúinn gaf
ekki upp að hann væri frá Neytenda-
samtökunum heldur þóttist vera
aðeins áhugasamur viðskiptavinur.
Verzlunin gaf ýtarlegar upplýsingar.
Stretsstígvélin kostuðu nú kr. 1735.
Bolurinn væri úr gervileðri og skór-
inn væri sennilega líka óekta. Þeg-
ar spurt var um almenn gæði stígvél-
anna var svar verzlunarinnar að send-
ingar væru misjafnarj í sumum til- ■
fellum reyndust stígvélin mjög illa,
£ öðrum tilfellum reyndust stígvélin
sæmilega. Verzlunin kvaðst ekki
áköf að selja þessi stígvél en hins
vegar væri eftirspurn hins almenna
neytenda eftir stígvélunum mjög
mikil.
Þessi úrskurður verzlunarinnar
um gæði eigin vöru kemur heim
og saman við úrskurð trúnaðar-
manns Neytendasamtakanna við
mat á skóm nema að trúnaðar—
maðurinn taldi að svonefnd
stretsstígvél væru léleg vara
undantekningarlaust.
Hver ber ábyrgð á gallaðri vefn-
aðarvöru?
Verzlun ein í Reykjavík selur
tilbúinn kvenfatnað. Kona nokkur
keypti þar kápu og segir konan að
verzlunarstúlka hafi sagt að káp-
una mætti þurrhreinsa. Skömmu
síðar lét konan kápuna í þurr-
hreinsun. Þá eyðilagðist kápan.
Matsnefnd í efnalaugamálum
taldi sanngjarnt að tjónið skipt-
ist jafnt milli efnalaugarinnar
og verzlunarinnar. Verzlunin
neitaði hins vegar harðlega að
taka þátt í öllum kostnaði vegna
kápunnar og lét lögmann sinn senda
t
Neytendasamtökunum bréf. Þar segir
m. a.
"Það skal tekið fram að íslenzkar
efnahreinsanir hafa ekki skyldu til
að hafa nokkurn mann við hreinsunina
sem kann sérstök skil á verkinu.
Hver sem er getur fengið sér vélar
til hreinsunar og litunar flíka
án þess að sýna nokkur skilyrði
um kunnáttu til verksins".
Odýru armbandsúrin
Fyrirtæki nefnir sig Melíta
heildverzlun og er skrásett sem
slíkt á skrifstofu Borgarfógetans
i Reykjavík. Nýlega seldi fyrir—
tækið fjögur armbandsúr á kr.
1400 stk. Orin gengu í u.þ.b.
13