Alþýðublaðið - 06.02.1924, Blaðsíða 3

ALÞYÐUBLAÐIÐ
3
HjálpsrstSd hjúkrunarfélagi-
Ins >Líknar<r ar ©pin:
Mánudaga . . . kl. ií—u t k
Prlðjudaga ... — 5 —6 ». -
MLðvlkudaga . . — 3—4 «'• --
Föstudaga ... — 5—6 e. --
Laugardaga . . — 3—4 e. -
Maltextvakt fr& olgerð-
inni Egill Skallagrímsson er bezt
og ódýrast.
Bjarnargreifarnir, Kvenhatar-
inn og Sú þriðja fást í Tjarnar-
götu 5 og hjá bóksölum.
fyrir hvern meðlim. Þessi sam-
þykt gliti til ársloka 1923, og
verður því nú að gera nýja
samþykt þar að lútandi. Á árinu’
voru velttir 57 styrkir úr sjóðn-
um að upphæð alls kr. 7125,00,
þar af til 25 >Dagsbrúnar<-
manna kr. 3200,00 v'egna slysa
og langvarandi heiisuleysis. Upp-
hæð sú, sem einum manni var
minst veltt, var kr. 75,00, en
mest kr. 400 00. Reikningarnir
éru samþyktir af Fulltrúaráðinu
og lagðir fyrir bæjarstjórn. Stjórn
sjóðsins kýs Fulltrúaráðið.
Bæjarfulltrúar Álþýðuflokksins
>Skutull<, blað AlþýðuflokkainB á
ísafirði, sýnir Ijóslegá ropnaviðskifti
burgeisa og alþýðu þar vestra. Skutull
segir ;það, sem segja þarf. Kitstjóri
'séra Guðm. Guðmundeson frá Gufudal.
Gerist áskrifendur Skutuls frá nýári á
afgreiðslu Alþýðublaðsins.
Gott fæði fæst á Barónstíg 12
(niðri).
ÚtbpelðlH Mþýðublaðlð
hwar sam þlð epuð og
hvept sem þlð faplðl
komu með tiliögu við fjárhags-
áætlun bæjarins um, að sjóðnum
yrðl veltt úr bæjarsjóði tvofóld
upphæð á við þá, sem félögin
grelða til sjóðsins, ait að 5000
kr., en til vara. sama upphæð,
alt að «500 kr. Tiltaga þessi var
feid í bæjarstjórn með eins at-
kvæðis mun. Nauðsyntegt er að
fá sjóðinn efldan með ríflegum
styrk úr bæjarsjóði og rfkissjóði.
Eviildskóli veikamanna. Bæj-
arfulltrúar Alþýðuflokksins fengu
samþyktan á fjárhagsáætlun bæj-
arins 500 kr. styrk tii kvöídskóla
verkamanna, sem fuiitrúaráðið
ætlar að koma upp á hausti
komanda með almenna fræðslu
fyrir augum, sérstaklega fyrir
unga verkamenn. Erlendis eru
slíkir skólar einnig styrktir af
verklýðsféiögunum.
Alþjóðasamhaudið. >Dags-
brún< gekk inn í Alþjóðasam-
band flutningsyerkamanna í Am-
sterdam í nóvember síðast liðið
haust. Árstillag er 6 hollenzk
cent á meðlim eða um 16 aurar
á mann. Álþjóðasambandið er
sameiginlegt varnar- og sóknar-
sámband háfnarverkamannna, sjó-
manna, járnbrautarmanna og ann-
áraflutningsverkamannaog styðja
félögin, sem eru meðlimir þess,
hvert annað bæði fjárhagslega
og á annán hátt, þegar þörf
gerist, en hvert félag er eftir
sem áður sjálfstætt um gerðir
sfnar. Sjómannafélag Reykjavík-
ur er einnlg genglð inn í AI-
þjóðasambandið.
Félagsmerki. Listfengur mað-
ur hér í bænum, Björn Björns-
son gullsmiður, hefir gert nokkra
uppdrætti að íélagsmerkjum fyrir
>Dagsbrún<. Býst hann við að
geta útvegað merkin utanland?
frá í eir með emaije og litum
svo ódýrt, að söluverð þeirra
þurfi ekki að fara fram úr 1 kr.
merkið. Samþykki íélagsfundur
Sdo'tr Kioa finrrounrhi: Sonup Tar*an«,
„Þa& er býsna seint; er ekki svo?“ sagði Morison.
„Ekki vildi ég' riða gegnum skóginn að nóttu til.“
Eins og til áherzlu öskraði ljónið aftur. Moi'ison
titraði og leit til stúlkunnar til þess að sjá, hver áhrif
þetta hefði á liana. Hun virtist ekki hafa tekið eftir
þvi.
Augnabliki siðar riðu þau liægt eftir uppljómaðri
sléttunni. Stúlkan snéri hesti sínum til skógarins. Það
var i sömn átt og ljónsöskrið kom úr.
„Væri ekki réttast að vera laus við það?“ sagði Morison
Baynes. „Ég hygg, að þú heyrðir ekld til þess.“
„Jú; óg heyrði til þess,“ sagði Meriem hlæjandi. „Við
skulnm einmitt heimsækja það.“
Húttvirtur Morison Baynes hló vandræðalega. Hann
vildi ekki sýnast hlauður, og ekki vildi hann heldur
koma of nærri hungrúðu ljóni. Hann hafði byssu við
hnakknefið, en það er ilt að skjóta i tunglsljósi, enda
hafði hann aldrei ráðist einn gegn Ijóni, — eklci einu
sinni um dag. Hann varð óstyrkur. Dýrið hætti að öskra.
Ekki heyrðist meira til þess, og Morison varð því
hugaðri. Þau riðu undan vindi. Ljónið^ lá i rjóðri dálitið
hægra megin við þau. Það var gamalt. I tvo sólarhringa
hafði það ekki smakkað mat, þvi að nú var þvi farið
að förlast. Það var hungrað, — gamalt, en þó hræðilegur
óvættur.
Það fann hina hættulegu lykt, en það var æfareitt.
Ef þörf krefði, hefði það ráðist gegn tólf byssum til
þess aö fylla maga sinn. Það fór inn i skóginn, svo að
|>að yrði til lilés við fórnarlömb siu, þvi að það var
.
varla von til þess, að það næði þeim, ef þau fyndu þef
þess. Númi var svangur, en hann var gamall og
sterkur.
Langt inni i skóginum fann anfiar daufan mannaþef
blandaðan þef Núma. Hann teygði höfuðið og saug upp
i nefið. Hann hallaði á og hlustaði.
„Korndu!" sagði Meriem. „Við skulum koma inn i
skóginn; hann er dásamlegur i tunglsljósinu. Hann er
svo gisinn, að við komumst áfram. — Þú þarft ekki að
hræðast ljónið," bætti hún við, er hún sá hann hika. „I
tvö ár hefir eng'in mannæta sýnt sig hór, segir Bwana,
og bráð er svo mikil, að engin ástæða er til þess, að
Númi fari að sækjast eftir mannakjöti. Auk þess er
hann svo ofsóttur, að hann foröast menn fremur.“
„Ég er ekkert hræddur við ljón,“ svaraði Morison.
„Mér datt bara i hug, live mjög væri óvistlegt að ríða
um skóg. Þessir runuar og lággreinar og alt það rusl —r
það er alveg ómögulegt að skemta sér við það.“
„Við skulum þá ganga,“ mælti Meriem og ætlaði af
baki.
„Nei; æ-nei!“ lirópaði Morison, skelfdur við uppástungu
hennar. „Við skulum riða,“ og hann hóit inn I skugga
trjánna. Meriem kom á eftir honum, og frammi undan
1& Númi í leyni og beið færis.
Uti á sléttunni bölvaði reiðmaður, er var einn á
ferðinni, þegar þau hurfu. Það var Hansou. Hann hafði
fylgt þeim eftir frá bænum. Þau stefndu á tjöld hans,
svo að hann hafði afsökun, ef þau sæju hann, en þau
sáu hann ekki.
Hann snéri beint þangað, er þau hurfu. Honum var
sama, hvort hann sæist. Fyrir framferði hans voru tvær