Foringinn - 01.02.1975, Blaðsíða 5

oft verða til að leysa upp
hópinn. Hlutverk foringjans er
að fá hópinn til að mynda sór
umgengnisvenjur, er allir geti
sætt sig við.
- Þótt reglur um jafnvægi í
fjölda stórnenda þar sem unnið
er eftir samfræðslukerfi séu
andstæðar anda kerfisins, eru
þær oft nauðsynlegar á meðan
breytingin er að eipa sór stað.
- Þá er nauðsynlegt að foringjar
þekki til hinna ólíku líkam-
legu og sálrænu breytinga, sem
eiga ser stað á gelgjuskeiðinu
hjá piltum og stulkum.
Þaö verður vart nægilega und-
irstrikað, að nauðsynlegt só, aö
foringjar séu vel undirbúnir og
hafi fullan skilning á markmið-
um og leiðum samfræðsluaðferðar-
innar áöur en hafist er handa um
breytingar á ríkjandi starfsað-
ferðum.
Ástand og horfur.
Formenn beggja Evrópunefndanna,
Johan Kromann og Marianne Journée
sendu frá sér sameiginlega álits-
gerð um ástand og horfur á þessu
sviði.
Sameiginleg skátabandalög er
nú að finna £ 11 löndum Evrópu
af 22, sem kvenskátar starfa í,
og 23 löndum drengjaskáta. Hins
vegar virðist sem mjög óvíða
hafi veriö tekin upp samfræðsla
innan þessara blönduðu banda-
laga og þá helst á dróttskáta-
aldrinum, en síst á hinum almenna
skátaaldri.
Samkvæmt athugunum þeirra
virðist þrýstingur til samstarfs
fremur koma frá drengjaskátum en
kvenskátum og fremur koma frá
skátum í starfi en stjórnendum
samtakanna. Þá sýna eldri aldurs-
hópar meiri áhuga á sameiningu
en yngri, sem yfirleitt sýna
engan áhuga. Hann kemur hins
vegar oft frá foreldrum.
Oft virðist samvinnan ekki
nægilega vel undirbúin, og sé
um undirbúning að ræða, er hann
stjórnunarlegs eðlis, en snertir
miklu síður hiö innra starf.
Mikil áhersla er lögð á jafnvægi
í tölu stjórnenda, en ekki allt-
af erindi sem erfiði.
Lítið er um rannsóknir og ósk
ir um ráðgjöf frá fjölþjóðlegum
aöilum.
Það er skoðun formannanna, að
þessi þróun til aukins samstarfs
sé óhjákvæmileg, en vænta þess
jafnframt, að farið sé gætilega
í sakirnar, svo að þeim árangri,
sem skátahreyfingin hefur þegar
náö, sé ekki stofnað í hættu.
Þau vara forystufólk við að
fara út fyrir þau mörk, sem al-
menningsálitið setur í hverju
þjóðfélagi og ennfremur vara
þau drengjaskáta við að leggja
fast að kvenskátum til samstarfs
en benda þó forystumönnum kven-
skáta á, að loka ekki augunum
fyrir þróuninni.
Þá telja þau að beina þúrfi
miklu átaki til að undirbúa
starfsáætlun, sem grundvallast
á samfræðslu og er studd viöhlít
andi foringjaþjálfun, þar sem
þau telja, að samfræðsla hafi
uppeldislegt gildi, og þau telja
eðlilent, að Evrópa hafi forystu
á þessu sviði.
Álit ráðstefnunnar.
Á ráðstefnunni voru þessi
mál reifuð og rædd, en fátt kom
fram yfir það sem var í ofan-
nefndum plöggum.
Talaö var um að draga lærdóm
af reynslu þeirra, sem þegar
höfðu framkvæmt breytingar, en
hvernig átti að meta árangurinn?
Ekki er einhlítt að meta eftir
meðlimatölunni einni saman, sem
♦virðist tilhneiging til.
Þá var hvatt til aö gerðar
væru rannsóknir A vísindalegum
grundvelli, sem styðjast mætti
viö í áframhaldandi þróun.
Kjarni umræönanna er kannski:
Hverskonar hreyfingu viljum viö
- í hverskonar þjóðfélagi? Og á
hverskonar samskiptum karla og
kvenna á þjóöfélagiö að grund-
vallast?
Kristín Bjarnadóttir.
5