Foringinn - 01.06.1979, Blaðsíða 4

ff
Afkimar ^ i3
hugmyndabúrsins
Fyrir nokkrum árum minntist ég á hiö hug-
myndafræðilega búr sem skátahreyfingin er
í. Búr þetta er enn jafn lokað og áður var. En
ég tel fulla ástæðu til að skyggnast út í afkima
þess og leiða fram nokkrar staðreyndir um þá.
Úti um landið er margir litlir staðir, þarsem
reynt hefur verið að reka skátastarf. Á sumum
þessara staða hefur þetta gengið, vegna at-
orku 1-2 einstaklinga sem hafa lagt allan
sinn starfskraft og tíma í starfið. Þegar þessir
dugmiklu einstaklingar hverfa úr bænum,
veikjast eða geta ekki sinnt málefnum félags-
ins lengur, þá eru félögin nánast dáin. Með
þrautseigju og erfiðleikum hafa shmdum ris-
ið upp aðrir einstaklingar í stað hinna. En
alltof oft skeður það að félögin deyja út.
Fyrir þessu eru ýmsar orsakir. Ein þeirra er
vanmáttur heildarsamtaka okkar, B. f. S.
önnur aðalorsök þessa, er að aldursskipting
og starfsemi er ekki að neinu leyti hugsaöur
fyrir staði, sem missa flesta unglinga burt um
16 ára aldur. Ekkert er hugað að aðstæðum
þessara félaga við gerð og skipulag á starfs-
áætlunun skáta.
Það er reyndar furðulegt að ekki hafi verið
gerð athugim á þjóðfélagsaðstæðum í dag 70
árum eftir að skátastarf hófst. Út frá þessu vil
ég benda á, að ég tel vera í meginatriöum
þrenns konar aðstæður í okkar þjóðfélagi
sem taka verður tillit til ef okkiu á að takast
að efla skátahreyfingima í landinu.
í fyrsta lagi: Smærri staðimir úti á landi, þar
sem unglingamir verða að flytja burtu um 16
ára aldur til framhaldsnáms. Þar er atvinna
líka gífurlegá mikil, unglingar jafnt sem full-
orðnir vinna þegar möguleiki er. Þar hentar
greinilega hvorki aldursskipting né niður-
röðun námsefnis.
I öðru lagi: Stærri staðir svo sem Akmeyri
og ísaf jörður. Okkar kerfi virðist helst miðast
við aðstæður þeirra. Þar em nokkrir fram-
haldsskólar og atvinna ekki eins gífurleg.
Samkeppni á sviðum tómstundastarsemi
virðist ekki vera eins mikil þar og einnig em
mjög þægilegar aðstæður og stutt að sækja
útilíf án mikils kostnaðar.
í þriðja 'agi: Höfuðborgarsvæðið þar sem
samkeppni í tómstundastarfi er gífurleg, að-
staða til útilífs er lengra frá og dýrt að stimda
slíkt. Lifnaðarhættir með öðm sniði og sífelld
fækkun bama og mikil færsla búsetu á milli
hverfa.
Með þetta í huga ætti stjóm B. í. S. að beita
sér fyrir könnunum og nýrri uppbyggingu
með hliðsjón af mismunandi þjóðfélagsað-
stæðum og breytingum þeim sem orðið hafa á
þeim 70 árum sem liðin em síðan skátastarf
hjófst.
Með skátakveðju,
Bjöm Finnsson
o