Bændablaðið - 02.03.1999, Blaðsíða 18

18
BÆNDABLAÐIÐ
Þriðjudagur 2. mars 1999
>
Aðalfundur ÍSTEX hf. verður haldinn föstudaginn
12. mars 1999, kl. 16:15 í húsnæði félagsins í Mosfellsbæ.
Dagskrá
1. Almenn aðalfundarstörf samkvæmt
16. grein samþykkta félagsins.
2. Heimild aðalfundar til handa félagsstjórn
til kaupa á eigin hlutabréfum.
3. Önnur mál, löglega upp borin.
Reikningar félagsins munu liggja frammi á skrifstofu félagsins í
Mosfellsbæ, viku fyrir aðalfund, hluthöfum til sýnis.
Aðgöngumiðar og fundargögn verða afhent á skrifstofu félagsins
að Álafossvegi 40A, Mosfellsbæ, á fundardag.
Mosfellsbæ 26. febrúar 1999
Stjórn ÍSTEX hf.
Ókeypis
Eyrnaiferki
fyrir búfénað
Bjóðum uppá hin vinsælu eyrnamerki
fyrir búfénað frá RITCHEY TAGG.
Sérpöntum númeruð merki í allt að ellefu litum.
Frí merkitöns fylgir fyrstu 100 merkjunum.
(Frí merkitöns fylsir aðeins Snapp Tass)
Einnis merkipennar, úðabrúsar 03 krítar.
0
RITCHEY
frris‘
V/iSMK
mS
VELAR&
ÞJéNUSTA hf
REYKJAVIK
JÁRNHÁLSI 2
SÍMI 587 6500
AKUREYRI
ÓSEYRI 1 A
SÍMI 461 4040
auglýsingar
Flóamarkaðurinn
Ef þú ert að selja eða vilt kaupa
og fyllir út meðfylgjandi eyðublað
og sendir okkur birtum við
auglýsinguna ókeypis í næsta
blaði ef eftirfarandi skilvrði eru
uppfvllt:
-Þú verður að taka fram verð
þess sem ætlunin er að selja
eða hvað hluturinn, sem þú vilt
kaupa, má kosta. Upphæðin má
ekki fara yfir 20 þúsund krónur.
-Skrifa þarf texta
auglýsingarinnar á eyðublaðið
hér fyrir neðan. Ekki má hringja
og biðja starfsmenn blaðsins
að fylla út eyðublaðið - sé það
gert þarf viðkomandi að greiða
fyrir auglýsinguna.
- Eitt orð í hvern reit. Greiða
þarf fyrir auglýsingu sem er
lengri en 14 orð.
- Aðeins einstaklingum - ekki
fyrirtækjum - er gefinn kostur á
þessu tilboði.
- Að sjálfsögðu getur fólk
Ijósritað eyðublaðið og fyllt það
síðan út.
• Auglýsendur geta sent
eyðublaðið á faxi en einnig í
umslagi merkt: Bændablaðið,
flóamarkaður, pósthólf 7080
127 Reykjavík. Fax
Bændablaðsins er 552 3855.
Einnig geta lesendur notað
netfang blaðsins sem er
ath@bi.bondi.is
Nafn auglýsanda
^J<ennitala
Sími
Um nýjan búvfiru-
samning fyrir
sauíífjárbændur
Birkir Friðbertsson,
Birkihlíð.
Nokkrar hugmyndir hafa kom-
ið fram um breytingar frá núver-
andi samningi, m.a. frá forystuliði
bænda. Þessar hugmyndir virðast
flestar miða að verulegri upp-
stokkun. Rétt einu sinni á að taka
upp stóru sleifina og hræra í pott-
inum svo að fleiri geti lifað af inni-
haldinu, engu þó í hann bætt nema
því sem kalla mætti megrunarlyf
greinarinnar. Skal það útskýrt
nánar.
Síðasti samningur rauf sam-
bandið milli stuðnings (niður-
greiðslna sem nefndust þá
greiðslumark) og framleiðslu, og
greiðslumarks og innanlands-
markaðar. Framleiðendum voru
boðnir tveir kostir, annað hvort að
sitja með óbreyttan bústofn og
losna við útflutningsskyldu, eða
hafa fullan rétt til framleiðsluaukn-
ingar og taka þá þátt í útflutningi
samkvæmt árlegri ákvörðun um
útflutningshlutfall.
Flestir vildu fara hina óheftu
leið en margir þeirra sem höfðu
greiðslumark sem svaraði því að
sauðféð væri innan við 70% ær-
gilda í greiðslumarki búsins töldu
betur henta að sleppa við út-
flutning og halda að sér höndum
með fjárfjölgun, þ.e. halda sem
næst óbreyttum stuðningi við hvert
framleitt kg. Yfirleitt voru þetta
framleiðendur sem höfðu ásættan-
lega framleiðslu eftir hverja ásetta
kind, aðrir komu þar yfirleitt ekki
til greina.
Með óheftum framleiðslurétti
var strax augljóst að margir vildu
spreyta sig á nýjum forsendum og
fjölga fé sínu og þá oft af meira
kappi en forsjá. En vissulega
fengu þeir sömu markaðshlutdeild
í innanlandsmarkaði og flestir
aðrir og til þess hvattir af áhrifa-
mönnum innan bændaforystunnar.
Aukinn útflutningur væri eina von
greinarinnar, og vaxandi verð
erlendis í sjónmáli. Nú er reynsla
samningsins að koma í ljós og
ýmislegt sem ágreiningur var um
við samþykkt samningsins ætti að
vera orðið skýrara.
Þeir sem reiknuðu dæmi sitt
þannig að þeir gætu framleitt að
mestu án þess stuðnings sem
greiðslumarkið gaf, ef fé væri
fjölgað nóg, höfðu þá von að
leiðarljósi að vegna tvímælalausra
gæða íslensks dilkakjöts myndi út-
flutningsverð hækka verulega í
náinni framtíð. Aðrir töldu það
grunnhyggni að trúa á slíkt og
aukinn útflutningur myndi tæplega
ná því skilaverði sem afurða-
stöðvar gæfu fyrir kjöt til sölu á
innanlandsmarkaði. Skilaverð
fyrir útflutning yrði því tæplega
helmingur þess sem talið hefur
verið meðalframleiðsluverð.
Á sl. hausti var ákveðið að
15% af framleiðslu „óheftra"
framleiðenda yrði að fara í
útflutning. Ekki standa vonir til
þess að meðalskilaverð verði
meira en 170 kr. á kg. I því
skilaverði má þó ætla að 50-60 kr.
komi beint frá sláturleyfishöfum,
sem allir ætla að græða á aukinni
umsetningu þótt þeir verði að
greiða með hverju kjöti kg en eru í
raun að taka það frá þeim hluta
sem fer til innanlandsneyslu.
Vannýtingu sláturhúsa þyrfti hins
vegar að leysa með því að draga
saman sláturhúsaaðstöðu í landinu.
Tökum dæmi af framleiðanda
. • i < . t

í «.A ( 'f.fjt jrl-t , J;*JÍ > % X í. I. ». f. ‘f. -Í-
Bændablaðið
er fyrir þá sem vilja
fylgjast með málefnum
íslensks landbúnaðar
Áskriftarsíminn er
563 0300.
Pmc-s
í BLÖNDUNAREFNl
fyrir mykju
Kvarts steinefni sem auöveldar
örverum upptöku súrefhis og
hraðar niöurbroti mykjunnar á
lifrænan hátt. eyöir eiturefnum
og evkur áburöargildi. Hindrar
gasmyndun í haughúsum og
minnkar lykt til muna.
1 kg Penac-g í lOOnv inykju.
Kynningarverö kr.4,200/kg
L(FRÆNARAFURÐIRehf
BOX: 631,121 -REYKJAVlK
Símar: 453 8032 og 861 9822
sem er greiðslumarkslaus en legg-
ur inn 10 tonn af dilkakjöti. Atta
og hálft tonn fara á innan-
landsmarkað á afurðastöðvaverði,
en eitt og hálft tonn í útflutning.
Meðalverð innleggs gæti hæst
orðið um kr. 225. Enginn getur
framleitt á því verði og haft laun.
Ef heildargreiðslumark væri
hið sama og framleiðslan og fram-
leiðslan í takt við innlenda eftir-
spum, væri heildarverð til ís-
lenskra bænda að óbreyttu um kr.
430. Með 15% útflutningi á 170
kr./kg hefur þetta meðalverð
lækkað í kr. 391. Með 33% út-
flutningi væri meðalverðið komið
niður í kr. 349. (Tölur ekki ná-
kvæmar en sýna áhrifin).
Benda þessar staðreyndir til
þess að aukinn útflutningur bjargi
greininni? Em íslenskar sveitir
betur settar með auknar hjarðir,
meira vinnuálag en vonlausan bú-
rekstur og fleiri bjargarlausa fá-
tæklinga? Eg segi nei og tel því að
nýr búvörusamningur verði að taka
mið af því að stéttin sem heild
getur ekki gengið óbreytta götu en
tilfærsla á fjármunum milli fram-
leiðenda getur heldur ekki bjargað
greininni. Svonefnd framleiðslu-
tenging í kjölfar fyrri samnings er
siðlaus og bjargar engu.
Ef þjóðhagsleg rök mæla hins
vegar með því að útflutningur
kindakjöts sé stundaður í óbreytt-
um eða auknum mæli þá verður að
koma hjálp frá þjóðfélaginu til
þeirra hluta. Sauðfjárræktin í
landinu er ekki fær um að bera ein
þær byrðar sem aukinn útflutn-
ingur hefur skapað, né að bjarga
með tilfærslum greiðslu-
markslitlum framleiðendum.
Verði greiðslumarki eða jafn-
gildi þess skipt á framleiðsluna
(eins og þeir vilja sem seldu fram-
leiðsluréttinn meðan það væri
hægt), má ætla að enn aukist kjöt á
markaði þar sem ýmsir héldu ekki
fyrri stuðningi nema með aukinni
framleiðslu. Útflutningur ykist
enn, meðalverð lækkaði, en til-
kostnaður yxi sem fylgifiskur
nýrra fjárfestinga.
Að lokum. Þeir sem ráða
munu þessum málum fyrir hönd
bænda þurfa að sleppa sleifinni,
fjarlægja axarsköftin og sýna þann
manndóm að berjast fyrir betri
kjörum framleiðenda á raunhæfan
hátt. Ekki veldur sá er varar.
/