Skátinn - 01.07.1935, Blaðsíða 2
2
S K Á T I N N
„Fálka“ og Skíðastöðum, sem er skíðaskáli
nokkurra áhugamanna á Akureyri. Næsta
morgun gengu flestir á Súlur, sem eru um 1100
metrar á hæð. Til Akureyrar komum við klukk
an að ganga 6 um kvöldið. Nokkrir skátar
liöfðu farið á undan og reist tjöldin á flötun-
um við sundlaugina. Um kvöldið var varðeldur
á Gleráreyrum. Næsti dagur, sem var fimmtu-
dagur var algerlega frjáls, en um kvöldið var
samsæti að Hótel Akureyri og tóku þátt í þvi
um 100 skátar. Samsæti þetta var með þeim
allra fjörugustu og skemmtilegustu samkom-
um, sem ég hefi verið í. Um kl. 4 e. m. var svo
haldið heim á leið, og komið til Reykjavíkur
uin miðnætti á sunnudagsnótt. Allir þeir, sem
í förinni voru láta hið hezta af henni, enda
eiga Akureyrarskátarnir og almenningur þar
nyrðra okkar beztu þakkir fyrir frábæra gest-
risni og vinsamlegt viðmót. „Að síðustu vildi
ég mega óska þess,“ sagði Þórarinn „að við
fengjum tækifæri til að endurgjalda skátunum
á Norðurlandi þessa ógleymanlegu daga með
öðru landsmóti á Suðurlaudi í náinniframtið“.
Viðtal við G. Óf.
Oss dettur í hug að ná tali af G. Óf., og
leita lijá honum frétta af útilegustarfsemi
„Arna“. Og til þess að tef ja sem minnst timann,
göngum vér niður á „rúnt“, þar sem vér liitt-
um G. Óf., nærri strax.
„Nei, sælir“, segjum vér og látumst verða
liissa á að sjá hann á þessum óvirðulega stað.
„Máske þér getið frætt oss eitthvað um úti-
legur „Arna“ i sumar?“
„Eflaust", svarar G. Óf„ og ræskir sig for-
ingjalega. Og svo byrjar hann á sögunni af
því, þegar hann féll endilangur niður í graut-
arpottinn í Akranesútilegunni forðum. Og
þegar hann segir oss, að þann graut hafi
Einar eldað, minnumst vér þess saltlausa,
er vér þá fengum í morgunmat, og segjum
glottandi:
„Nú, svo að þess vegna hefir þetta bann-
setta óhragð verið af honum. En er jiessi
Einar annars ekki mesti klaufi í matartilbún-
ingi ?“
G. Óf„ svarar með mæðulegu andvarpi,
svo að vér þorum ekki öðru en að snúa um-
talsefninu í flýti inn á aðrar hrautir. „Máske
munið þér eftir fleiri útilegum i vor?“
„Heldur er nú lítið um það“, svarar G. Óf„
en hætir svo brosandi við: „En þó man ég
eftir pylsuútilegunni í Kaldárseli!“
„Ha, hvernig var hún?“ spyrjum vér spennt-
ir, en G. Óf„ svarar með þvi að grípa i hönd
vora og segja:
„Eg þarf endilega að ná í hann Einar þarna.
Þú afsakar auðvitað!“
En vér stöndum einir eftir og vitum ekki
vort rjúkandi ráð, því að G. Óf„ og Einar
leiðast heint í áttina til — Risnu!
„Hvílík spilling“, liugsum vér og höldum
hægt og einmana heim á leið eftir allar þessar
litilvægu upplýsingar.
Kus.
Flokkakerfið.
1. kafli.
Flokkakerfið.
„Ég álit Flokkakerfið vera mjög þýðingar-
mikið spor í áttina að góðum árangri, hverjar
svo sem aðstæðurnar eru. Með flokkakerfi á ég
við það, að sveitinni er skipt í litla, stöðuga
flokka, sem liver einstakur er undir ábvrgri
stjórn drengs, flokksforingja".
Þessi litla klausa er tekin úr formála fyrstu
útgáfu hókarinnar „Scouting for Rovs“, sem
Raden-Powell gaf út árið 1908.
Sveitastarf skátafélaganna viða um heim
hefir heppnast ágætlega, vegna þess að sveitar-
foringjarnir hafa trúað á þessa hugmynd Eaden-
Powells og stuðlað eindregið að framkvæmd
liennar.
Frá því fvrsta er nauðsynlegt að leggja á-
lierzlu á það að flokkakerfið er ekki aðeins ein
aðferð af mörgum, lieldur sú eina aðferð, sem
hægt er að nota við æfingar skátaíþrótta.
í skátahreyfingunni er, eins og kunnugt er,
lögð aðaláherzla á sjálfsuppeldi.
Sú athugun, sem á bak við það liggur, er,
að einkennandi og eðlilegt fyrir „skipulag"
drengja á flestum leikjum, er liinn svonefndi
,;hópur“. í honum ráða sérstök lög og sæmd-