Skátinn - 01.12.1935, Qupperneq 12

12
S K Á T I N N
rswxs
Enginn veit sína æfina.

Skátar!
LÆKJfiRGfíTfl Z.
5ÍMI 3171.
lb
Vátryggingarhlutafélagið |
NYE DANSKE af 1864
§>
%>
&
8>
fið uera líííryggður zr líísnauðsyn.
LEITIÐ UPPLÝ5IPÍBRI HJR DKKUR g
^>
UátryggingarskrifstDÍa SigíúsarSighwatssnnar §>
8»
g §>
Sameinaðir kraftar.
Ekki alls fyrir löngu liafa ýmsir menn inn-
an skálafélaganna í Reykjavík farið að hafa
orð á því sín á milli, livort ekki væri hugsan-
legt að steypa skátafélögunum i bænum sam-
an í eitt félag.
Þessi liugmynd verður að teljast svo merki-
leg, að ekki má láta undir höfuð leggjast að
taka liana til gaumgæfilegrar atliugunar, og
það því fremur, sem meðmælendur hennar
eru orðnir mjög margir af helztu mönnum
þessara félaga. Það liggur í augum uppi, að
slík hreyting, sem hér er um að ræða, þarf
gaumgæfilegrar athugunar við, og tel ég því
ekki úr vegi að taka hana til umræðu hér i
þessu blaði.
Sumir munu ef til vill álíta þetta svo flókið
og yfirgripsmikið mál, og svo margir örðug-
leikar í vegi fyrir framgangi þess, að varla sé
hugsanlegt að framkvæma það. Skulu nú tek-
in til athugunar þau atriði, sem fyrst myndu
verða á vegi. Vitanlega verður það livergi
nærri tæmandi, aðeins það lielzta, sem fvrir
verður við fljótlega yfirvegun.
Eitl það fyrsta, sem menn myndu segja, er
þetla: „Er ekki nauðsynlegt að hafa fleiri en
eitt skátafélag á sama stað, til þess að lialda
uppi samkeppni á milli þeirra, á sama hátt og
milli t. d. iþróttafélaganna?“ Svarið við þessu
verður liiklaust neitandi, Það er vegna þess,
að samkeppni í þeim skilningi, er ekki til inn-
an skátafélaganna. Við iðkum skátaíþróttir
fyrst og fremst vegna íþróttanna og okkar
sjálfra, en ekki í þeim lilgangi að vinna sigur
í neinni samkeppni á sama hátt og knatt-
spyrnumenn og þeirra félög. Sú eina sam-
keppni, sem um gæti verið að ræða, er á milli
flokka og sveita í stundvísi og afköstum í
skátastarfinu, og er engin ástæða til annars
en að hún haldist eftir sem áður.
.,En liver er fær um að stjórna slíku félagi?“
munu margir spyrja. Lausnin á þessu spurs-
máli getur verið á margan liátt. Ég álít, að
varla geti verið um einn stjórnanda að ræða,