Börn og bækur - 01.04.1997, Síða 14

“Siýut oy áa&áuft
Þorsteinn Erlingsson
káld baraanna aö þessu
sinni er Þorsteinn Er-
lingsson. Hann var
fæddur 27. september
1858 að Stórumörk undir
Eyjafjöllum. Þorsteinn ólst
upp að Hlíðarendakoti hjá
móðurömmu sinni. Hann varð
stúdent frá Lærða skólanum í
Reykjavík 1883 og stundaði
laganám og nám í norrænu við
Kaupmannahafnarháskóla 1883-1887.
Árið 1897 kom ljóðabók Þorsteins,
Þyrnar, út í fyrsta sinn og
kvæðaflokkurinn Eiðurinn
kom út 1913.
Þorsteinn var mikill dýra-
vinur og vinur alira sem
minna máttu sín, þar á meðal
barna. Tvær barnabækur
komu út eftir hann, Málleys-
ingjar: ævintýri um dýrin
1928, endurútg. 1951 og Litli
dýravinurinn 1950, en þar er
að fínna ýmis dýraljóð Þorsteins, þar á
meðal þau 3 ljóð sem birt eru hér.
Systkinin
I því fór hún enn á skrið
óláns svarta kindin.
Labbi þurfti að þrauka við.
Þá var tekin myndin.
Systkinin litlu sýndust þreytt,
sem á skápnum lágu;
þau voru alveg orðin sveitt
að elta skottin gráu.
Augun luktust eins og bók,
ekkert heyrðist malað.
Það varlíktog messumók
- mannalega talað.
Labbi kúrði líka hjá,
lét á engu bera;
hann kunni á daginn, dóninn sá,
að dotta og spekúlera.
En einmitt þegar á því stóð,
að hann færi að blunda,
heyrði’ hann eitthvet ókennt hljóð,
sem út í varð að grunda.
Piltur þóttist þarnaviss,
þó það heyrðist lítið.
Það var eitthvað urrumsiss
ákaflega skrítið.
Nú var líka lokið þar
Labba værð og friði:
Einhver kræklótt ókind var
uppi um glugga á skriði.
Hún var eflaust ekki smá,
með öllum sínum trjónum,
maðkaflugu fjárinn sá
fyrir Labba sjónum.
Hiner vöknuð við þásjón,
sem volgrar ungu blóði:
á glugganum þetta litla Ijón
og Labbi í vígamóði.
Síðast hleypti’ hann samt áskeið
og sótti að þessum dóna,
en hann náði aðeins hálfa leið
með hvössu litlu klóna.
Þá fór Labbi þyrstur heim
þegarhúnvar flúin.
Seinna nær hann nógu af þeim.
Nú er sagan búin.